Sayın Laparaki konunuzu ve hikayenizi sanırım 3. defa okuyorum. Sanırım aynı şeyleri yaşadığımız için her okuduğumda moral bulup ümitlerimi yeşertiyorum.
Sanırım sizinle aynı yaz aynı anilikte ve aynı yokluk içinde hayallere ulaşmak için adım attık
Köylü bir ailenin çocuğuydum ama hiç köyde yaşamadım, tatillerde ve bayramlarda kısa süreli gidişler dışında. Ama gerçekten en özgür ve mutlu olduğum zamanlar o günlerdi. Çpk uzun zamandır köyde bir evimiz olsa diyordum. Aslında babamların köyde boş duran 2-3 tane eski evleri vardı ama ben kendime ait olan planıyla bahçesi ile kendi tasarladığım bir evim olsun istiyordum. Ama bu hayal hep çok uzakta geliyordu belki emeklilikte ulaşırım diye düşünüyordum. O yaz bunu iyice dillendirdim köyde bir evimiz olsa diye.
Köyde ailemize ait büyükçe boş bir arsa vardı. Aslında sıkıntılı bir yer. Eski dere yatağı ama dere yok artık. Devlet dereye başka yerden yol vermiş
Bir dönem köyün futbol sahası sonra balık çiftliği olmuş. Son 10 yıldır çiftlik kanalları kapatılmış boş boş duruyordu. Tam yaz tatilimiz bitip dönmemize birkaç gün kala annem ve eşiminde teşviki ile bu alana bir temel atmaya karar verdik. Herşey bir kaç saat içerisinde oldu desem yeridir
Para var mı derseniz yok. Ama taze bir bismillah çekip hallederiz dedim
Önce ailenin en büyüğü olarak 80 yaşını çoktan geçmiş babaannemden ve babamdan ve amcamdan müsade istedim. Sağolsunlar nereye istersen yaptır dediler. Ama hepside köyde ne yapacaksın güzel bir apartman dairesi al otur dediler. Onlar hep içinde olduklarından heralde tersine göç daha cazip geliyor