Alıntı:
Orijinal Mesaj Sahibi gokcegokce
Sayın Resulgur, kendimi bildim bileli hep kuşum oldu. Muhabbet bakımda daha deneyimliyim diyebilirim. Yaklaşık 2 senedir de sultan papağanlarım var. Artık onların nelerden hoşlanıp nelere sinir olduklarını anlayabiliyorum. Ancak anahtar kelime onları oldukları gibi sevmek çünkü anladığım kadarıyla hepsinin de ayrı ayrı karakterleri var. Kimisi çok canayakın, kimisi inatçı, kimisi meraklı, kimisi ise biraz uyuz. 
Sayın Lusoari, en azından bir kere ve bir tanesi yaşayabilseydi... Tek isteğim onların bir bebeklerini görebilmekti ama anlaşılan bizim kız pek anne olmak istemiyor. Benim inadımın kaynağı da ilk sayfalara bakabildiyseniz ilk kuluçkalarında bir yumurtadan yavrumuz çıktı ama yaşayamadı. Onun yumurtadan çıkış çabasını görüp sonra da öldüğünü görmek beni çok üzdü. En azından bir tane yaşayan yavruları olsa çok mutlu olurdum. Ama zorla da güzellik olmuyor tabi napalım. Kendi yavrumu sevicem ben de. 
Sevgili Milla yeni eviniz hayırlı olsun. Sizin bebişlerinizle avunuyorum ben de. Sağlıklı olduklarına çok sevindim. Güle güle büyüsünler...
Sevgiler herkese... |
Sevgili gokcegokce çok teşekkür ederim. Bebişleri hiç sormayın. İnsan kuşları yumurtladı mı çok seviniyor ama iş yumurtadan çıkmaya başladıklarında şoka dönüşüyor
Benim bebişler (adeta bebiş) dördü de anne ve babadan büyük gözüküyorlar şu anda. Anne ve baba her 20 dakikada bir onları besleyeceğim diye helak oldular. O kadar hızlı büyüyorlar ki daha bir ay olmadı herhalde yumurtadan çıkalı. Hepsi uçuyor, tüm etkinlikler tamam. Ev sürekli şenlik, şamata havasında