En alttan bir onceki resimdeki meyve rengine bayildim; Ayla, tam olarak pembe diyebilecegim bir cesit. Bazen pembe olarak gelen cesitleri yetistirdigimde, ozellikle epidermis renginin farkli alasimlara (genelde acik kirmizinin ve turuncunun tonlari) oldugunu gozlemliyorum.
Sanirim pembe domates denince lezzet citasinin cok yukseldigi dusunuldugu icin, rengi pembe olmasa bile domatesi bu sekilde adlandirma egilimi de artiyor. Pembe domatesler icinde lezzet ve cozunmus kati endeksi bakimindan cok kaliteli olanlari olsa da, butun pembe domatesler cok lezzetlidir diye bir sart bence yok. Rengi kirmizi olup cogu pembe domatesten daha lezzetli olan cesit sayisi oldukca fazla. Amator islahla gunumuze aktarilmis geleneksel tohumlarin ozelligi zaten burdan geliyor. Mutfagi guclu olan kulturlerde, lezzet-verim ikilisi birbirine paralel gidecek sekilde on plana cikiyor; eger mutfak kulturunuzde yemeklerde domatesten sos yapmak, zeytinyagli salatasini yapmak gelenek halindeyse, bu yemeklerin tadini bozacak cesidi devam ettirmezsiniz. Simdi burda dagitilan herhangi bir domates cesidi eger on yillar/yuz yildan fazla suredir yetistiregeliyorsa ve biz ayni tohumu ekip tadina baktiktan sonra tadini begenmediysek, bizim kullanim alanimizda da bir hata olabilecegini goz onunde bulundurmamiz gerek.
Belki soz konusu cesidin ciktigi ilk bahcenin sahibi, dalindan koparip yemiyordu da salca yapiyordu; salcasi da cok lezzetli oluyordu. Iste sirf bu yuzden bile tohum hikayeleri cok onemlidir ve kuliner geleneklerin, insanligin hafizasindaki yansimalaridir. Adam Bulgaristan'da dogdugu topraklarda salcasini yapmak icin yetistirdigi tohumu savas ciktiktan sonra birakmamis; sarip sarmalamis, vatanini mecburen terkederken yaninda getirmis. Nasil geride biraksin? Yetistirince ateste kaynayan salcanin kokusunu, salcayi yapan anasini, vatanini hatirlayacak.
Alıntı:
Orijinal Mesaj Sahibi heyyamola
|