|
sayın habiş,
şuan angutlarım neredeler bende bilmiyorum . biz onları daha yavru iken bakmaya başladık. önce evin içinde oturma odamızda baktık çünkü çok küçüktüler ve dışarısı soğuktu anne baba olmadığı için üşüyüp ölmesinler diye. hava ısındığında dışarıda kafeste tuttuk. sürekli gözetim altında belirli büyüklükteki su kapları koyarak büyüttük. kafeste uçma alıştırmaları başlayınca kapılarını açtık. özgürce uçmaya başladılar. ilk zamanlar uzaklaşmadan uçuyorlardı bizde onları ailece gaklıyarak geri çağırıyorduk. her gün sabah salıyorduk bütün gün arazimizde dolanıyorlardı. bir sabah yine saldık seyrediyorduk çok yükseldiler ve bir daha geri gelmediler. şimdi umutla bahara dönmelerini bekliyorum... tabi dönerlerse....dönerlerse yazarım buradan
saygılarımla
durdu
|