inşaata başlamadan 10 gün önce; köye ev yapacaksınız deseler inanmazdım..öyle hızlı bir karar verme ve başlama oldu ki ; anlatamam..neden mi köy ?? aslında çok ta uzatmaya gerek yok; biliyorum ki burada ortak bir anlayışa sahip bir topluluğuz..ama yinede : çocukluğumun en güzel anıları ; anneannem ve dedemle köyde yaşadıklarımdı..akşam sekiz olunca yatılır ; sabah beşte kalkardık..akşamları dedem bir tahta parçası üzerinde tütünlerini kıyar ; sonra kağıda sarar, diliyle yapıştırır ; sonra maşa ile maşınganın ( kuzine ) kapağını açıp kor alır sigarasını yakardı..bir de radyosunu açtı mı tamamdı herşey..kış geceleri sürgülü camlardan gelen rüzgarın uğultusundan hep korkardım; yıllar sonra böyle seveceğimi bilmeden..duvara gömme banyolarsa en ilginç kısmıydı evin..misafir odasında; duvarda geyikli halı ; tavan tahtaları arasından sarkan ayva ve narlar olurdu..bir de küçük ördek soba
dedem atla tarlaya gider; anneannem genelde ahırda hayvanlarla ilgilenirdi.akşamları dedem köyde yunanlıların yaptıklarını ; hacda yaşadıklarını anlatırdı..ben sessizce kitap okurdum kenarda..dedemin 14 torunu arasında ilçeden gelip te onlarla kalan tek çocuktum..annemler beni almaya gelince, arabanın arka koltuğunda onlarla el sallarken her seferinde duygulanır, içimden bir şeyler eksilirdi.. ve eve gelince uzun süren bir boşluk
