Benim içinde hem memleketine öykünme, hem de hasret yüklü anlamı var.
Karşısında en çok vakit geçirdiğim, dalıp gittiğim akvaryumum bu.
Kafayı çeviripte, Ankara'dan pencereden dışarıyı görmüyor musun!..
O vakit, parmaklıklar düşüyor gözperdene.
İşte o parmaklıkları kaldırmanın bir yoluda, yüzünü Ankara'da
"Karadeniz Kıyısı"na çevirmekle olabiliyor. Başarısız bir sureti
bile, beni avutmaya yetiyor görünüyor. Kendi kıyımda pek bir bahtiyarım,
pek bir keyifliyim. Kimseye de zararım ziyanım yoktur, kaçak yapılaşmam,
ruhsatsız temel atmam, ööyle boş boş
dalar giderim memleketime.
