|
Sayın Gülenmelek,
Hayvanlar doğada mı olmalı, yoksa barınaklarda mı? diyorsunuz.
Hatta bu soruyu biraz daha geniş alsak.
Hayvanlar doğada mı olmalı, yoksa (Barınak, ev, kafes, akvaryum vs.)
Benim tercihim doğa olur. (Gerçi hayvanların yaşaması için doğa mı bıraktık! bu da tartışılır.
Hani ehven-i şer (şerreyn) deriz. (Kötünün az kötü olanı.)
Demin de dediğim gibi. Doğa bırakmadık hayvanlara. Dışarda telef olacaklarına içerde bakmak evladır. Fakat onun hürriyetini kısıtladığımızı da unutmamak gerekir. Hayvan doğası gereği uçacak, koşacak, avlanacak, saklanacak. Tüm bu kabiliyetlerini köreltmiş oluruz evde.
Sakın ola ki, evde hayvan beslenilmesine karşıymışım gibi algılamayın beni. Sadece tercihimi belittim.
Sayın Ayazkentli çok iyi bir konuya değinmiş. Hayvan sevgisi deyince sadece kedi köpek..
Yıl 1958 civarı. Antalyada bahçeli büyük bir evimiz vardı. Eski Antalya. Karaoğlan parkına giden yolun üzeri O zaman her sokaktan arık (Su kanalı ufak) geçerdi. Bununla bahçeler sulanır, yollar toprak tı ıslanır dı.
Evlerin bir büyük odası kiler di. Teneke teneke yağlar, baklagiller, turşular, unlar depo edilirdi. Ben 6 yaşındayım, nenem o zaman 95 yaşındaydı. Onun iki fare kapanı vardı. Fareler tutulunca kapanı alır, evin önündeki suya batırı, bir de şişlerdi.
Ben de ağlardım. ( O belki kendince haklı. Hastalık bulaştırabilir, gıdaları yenilmez duruma sokar falan) Artık sabaha karşı uyanınca hemen kapanları kontrol eder, yakalanan fare varsa bırakırdım. Hayvan sevgisi içten gelen bir şey bence.
Sayın Benfakir de bahsetmiş. Vucud dilinden. Evet. Hayvanların gerçek duygusu. Gözlerine bakınca anlarsınız. Karşılıksız gerçek sevgiyi
|