[redbullah]

Çocukluğumda mahallelerin terzi dükkanları olurdu.Ustalar şimdikiler gibi paça,fermuar tamiri yapmazlardı.Takım elbise falan dikerlerdi.Çoğu zaman dükkanlarının önünde tahta bir sandalyede,ayak ayak üstüne atıp birşeyler dikerler,bir yandanda etrafı süzerlerdi.Bütün mahallelinin kirli çamaşırlarını bilir havalarında,herkeze ahlak tasnifi yaparlardı.Bir gözleri hep çırakların üzerinde olur,onların yanlışını yakalamaya çalışırlardı.Buluncada dayak,küfür ne varsa.Demek bu meslekte insan birazda sadist oluyor.
Babam her bayram kendine,abime ve bana elbise siparişi verirdi.İlk prova.son prova derken üç,dört defa giderdim.Bu dükkanlarda negatif elektrik,gerginlik havada asılı olurdu.Prova esnasında ikide bir kıpırdama yeğenim,şöyle dur,böyle dur ikazları beni çok gererdi.Ürkek ceylanlar gibi davranan çırakların bu halleri benide sarardı.Hele omuzlara,yakaya iğne takarken,arasına iğne sıkıştırdıkları dudakların arasından gelip yüzüme vuran iğrenç sigara kokan nefesler,ya da Ramazan bayramıysa,oruçlu ağızla yüzüme yapılan,pis kokulu esnemeler.
Hiç sevmezdim terzi dükkanlarını.Birde berber dükkanlarını.Bunları sizlere neden anlattım açıklıyayım.Terzi ve berber dükkanlarının önünde mutlaka KURDELE çiçeği olurdu.İçeride camın önünde sanki ağaç olmuş sevimsiz bir BEGONYA,bir sehpada ise KUŞKONMAZ.Hemen hepsinde bu üçü,en azından ikisi bulunurdu.Ben belkide bu üç çiçeği,bana bu sevimsiz mekanları hatırlattıkları için hala hiç sevmem...
Saygılar