|
Çok üzücü, bu kadar yakın ancak bu kadar uzak iki halk.
Savaşlar ve düşmanlıklar insanlar kadar Doğa'nın da tahrip olmasına yol açıyor.
Halbuki yardım istenseydi bu kayıp çok daha aza indirgenirdi.
Bu gibi durumlarda Susanna Tamaro'nun "Sevgili Mathilda, İnsanın Yürümesini Dört Gözle Bekliyorum" kitabı aklıma geliyor.
Korkarım insanın bilinçlenip yürümesini görmek için bizim de ömrümüz yetmeyecek.
Olan Doğaya, bu gelişmiş ancak bir yönüyle ilkel toplumda yaşayan bilinçli kişilere oluyor.
İlkel çünkü mağra'dan bu yana ne değişti, savaşlar hala var, değişen silahlar...
|