|
Köyden evvelki gün döndüm..
Son gün akşamı yine her zaman tercih ettiğim eski bir maden iskelesinin kimseciklerin olmadığı, minicik tertemiz koyunda denize girdim..
Saat 8 buçuk sıraları çıktım denizden, kurulanıp giyindikten sonra dönüş yoluna koyuldum..
Minik koyun çıkışındaki her iki tarafını yoğun böğürtlenliklerle kaplı patikadan tam çıkarken, beyaz bir tavşan önümden fırlayıp böğürtlenlerin içine daldı..
Baştan önemsemedim..yürüdüm 40-50 adım kadar..
Sonra durdum..dur bakayım dedim bu neyin nesidir diye..öyle hareketsiz dikildim olduğum yerde..derken, o tavşan çıktı yine böğürtlen kümelerinin arasından ve başladı karnını doyurmaya..
Yabani tavşan gibi gelmedi bana bu beyaz tavşan..
Onu ürkütmeden, her defasında 5-10 adım yavaşça yürüyerek ona doğru yaklaştım..
5 metre kaldı..yürüdüm..3 metre kaldı..yürüdüm..bir metre kaldı ona uzaklığım..
Bir yandan bana bakıyor bir yandan beslenmeye, böğürtlen yapraklarını yemeye devam ediyordu..
Onun ürkmemesi için elimden geleni yapıyordum..hatta bir ara benden korkmuyordu ki; sırtını bile döndü..
Derken yarım metre kadar yaklaşınca çömeldim usulca..biraz bekledim..göz gözeydik artık..yemeye devam ediyordu..
Elimi uzattım yavaşça..sırtını okşadım..bir metre uzağa kaçar gibi yaptı..gene yaklaştım..gene sevdim..seyrettim bu güzel tavşanı..
Karanlık çökmeye başlayınca ayrıldım oradan..ayrılırken korkuttum onu biraz..çünkü, herkes benim gibi yapmayabilir, insanları dost sanırken başına iş açabilirdi..
...
Sonra, internette bu tavşanın yeni zelanda tavşanı olduğuna hükmettim..gözleri gündüz bile kırmızıydı çünkü..
Yakınlarda ev falan yoktu..en yakın ev 300-500 metre mesafedeydi..
Özgürlük uğruna evden firar mı etmişti bilemiyorum..
Tatlı bir anı olarak kaldı benim hafızamda..
3-4 yıl önce benim zeytinliği mesken tutan yabani tavşanların minik bir yavrusunuda sevmiştim böyle..
|