Kumrularımız

[nazcal]

Geçen yıl İstanbul'da yağan karla birlikte kumruların zorlandığını gören eşim kuş evi yapabilir misin diye sormuştu. Buna istinaden iki adet kuş evi yapmış, birini saçak altına koymuştum. Yemliklere konulan yem nedeniyle de bir süre sonra bir çift kumru oraya gelip karınlarını doyurmaya başlamıştı. Fakat bunlar karınlarını burada doyurmalarına rağmen geceleri yan binanın saçak altında asılı telefon kablosunda geçiriyorlardı. Git zaman gel zaman bir gün bir tanesinin gagasında bir çalı olduğu halde geldiğini gördüm. Belli ki yuva yapmaya niyetlenmişlerdi. Bir kaç hafta sonra da kuş evinin içinde sürekli bir kumru yatıyor olmuştu. Kısa süre sonra da iki yavrumuz olmuştu. Cılız olanının bir süre sonra öldüğünü görmek yetmezmiş gibi hızla büyüyen diğer yavru da aniden kayboldu. Henüz yeterince büyümediğini düşündüğümüzden onun kedilere yem olduğunu düşünerek bir kez daha üzülmüştük.

Bu yıl ise havaların da bir türlü doğru dürüst soğumaması nedeniyle kumruların da biyolojik saati şaşmış olmalı ki Ocak ayında iki yavrumuz oldu. İlk başta yumurtadan çıktıktan sonra dayanamayacaklarını düşünsek de ikisi de büyüdüler. Heyecanla neredeyse her gün fotoğraflarını çekiyorduk. Çarşamba günü iş seyahati için çıktığımda kendilerini son kez göreceğimi düşünmüştüm. Öyle de oldu nitekim ve o gün ikisi birlikte yok olmuşlardı. Uçabilirler, uçamazlar derken dün birinin geri geldiğini gören eşim hemen fotoğrafını çekerek gönderdi. Çocuklarımdan biri gelmişçesine sevindim desem yalan olmaz. Döner dönmez diğer kuş evini de uygun bir yere koyup bir kaç adet daha yapmayı düşünüyorum. Şunlara bakar mısınız lütfen. Ne kadar da çirkinler .