Yakup Yılmaz
 

Yasak Ağaç
Kimdi tanrının yasak ağacına yaklaşan? Gül değil de yarası açık bülbül mü? Boynunda şal, elinden kan şarabı içilesi... Dolanıp geldi, demir atmaya Şahanesi aşkın; dilinin ucunda.
Kimdi tanrının yasak ağacına yaklaşan? Zil değil de meyleden ateşe, rakkas mı? Gözünde çöl alevi, elinden an elması tadılası Sislerine karışırken yüzünde kentlerin en eskisi, Sevdası kapladı gözünü, ben-i adem in.
Kimdi tanrının yasak ağacına yaklaşan? Ten değil de aç kalmış köpek uluması mı? Boynundaki tılsıma mahpus, ressamlar Ömrüne karışıp yiterken; elinden dokundu, Biterken kaderin; kederli kilimi.
Kimdi tanrının yasak ağacına yaklaşan? Nazın değil de yalın ve ürkek, yüreği mi maşukun? Masumiyetinde gömülü kaç savaşçının düşü, Kalmamacasına baş görmemiş toprak, kana bulandı yeryüzü Sarılırken kaç beden, sensiz kefenlere; Peşine düştü biri daha, bu çamurlu patikanın...