Sevgili eylems, köpekten korkmak çok farklı bir durum.Ben bile hala, büyük köpek görünce, bir dururum önce yanaşamam.Elbette sevmek **** sevmemek konusunda herkes istediğini yapabilir. Ancak, ben isterdm ki daha güzel bir şekilde söylensin. Komşuluk hakkı diye birşey var.
Dediğim gibi, biz yine de kucağımızda getirip götürüyoruz. Toplu yaşanan yerlerde herkese fedakarlık düşüyor.

Bunları söylemek yanlış belki ama bende dinime düşkün bir insanım ailemiz dinine düşkün ve köklü bir ailedir ama senelerdir aile ferlerimizin içinde muhakkak köpek olmuştur.

Arkadaşlar, konuyu dine getirme işi yanlış zaten bana göre.
Benim annem namazlı aptesli kadın, paşa varken bile namazını kılıyor, ayrı bir oda da.
Bence din konusuna bizler hiç girmeyelim, tartışma başka yerlere gider.
Dindarlık kılıfıydı diyelim, geçelim.
Dünden beri arsa aramaya başladık, müstakil ev için. Benim endişem, biz arsayı bulup evi yapana kadar, paşayı atmaya kalkışmaları. Bu konuda bana yardımcı olmanızı isterim.

Kaynak: http://www.pozitifkopek.com/apartman.html

Şöyle bir hesap edersek, sizi mahkemeye vermeleri ve bu mahkemenin sonuçlanması, sizinde yargıtayda dava açıp sonucunun belli olması 2 seneyi aşkın bir süre demek. Bu süre içinde rahat rahat kendinize yer bakabilirsiniz.

Şunu hatırlamakta fayda var, zabıta olsun, toplum polisi veya jandarma, girip sizin evinizden köpeğnizi alamazlar. Bunun için mahkemeden yazılı emirleri olması gerekir. Verdiğim linkte tüm sorularınıza cevap var. O metin biraz uzun ama anlaşılamaz değil.

Ayrıca karşı dava açmayıda düşünebilirsiniz. Böylece ipler sizin elinize geçer. Ya onlar sizin köpeğinizle yaşamayı kabul ederler ve ya panjurlarından, pimapenli balkonlarından olurlar. Tabi bu bir miktar sinir bozuklyğu yaratacaktır. Hergün yüzünü gördüğünüz komşularınızla bu derecede karşı karşıya gelmeyi göze alabilir misiniz, bilmiyorum.

Sevgili Todor, yardımınız için çok teşekkür ederim.
Konu komşuyla tartışmaya girmek son isteyeceğim şey.Ancak mecbur bırakılırsam, herşeyi göze alabilirim.
Bizi aydınlattınız, bu gece daha rahat uyuyacağız.
Sevgilerimle

Birbirleriyle mahkemelik olan ve aynı apartmanda yaşayan insanların daha sonra sudan sebeplerle bile kavga ettikleri bir gerçek ve hatta bu durum çok daha ciddi kavgalara yol açabilmekte.

Köpeğin kucakta getirilip götürülmesi bu anlamda iyi bir düşünce.

Ben, bu ve benzeri davranışları göstererek uzlaşıdan yanayım, bu davranışları gördükçe size dava açmayacaklardır.

Sevgili Denizakvaryumu,
biz elimizden geldiğince tatsızlık çıkmaması için herşeyi yapmaya hazırız. Şimdiye kadar oturduğum hiçbir apartmanda, ya da lojmanda bir tatsızlık yaşamadım.Ancak kendi evimde böyle bişey oldu, keşke olmasaydı.
Daha önce biri gidip yöneticiye şikayet etti. Çocuğum uyanıyor havlayınca diye. Arada 2 kat var, ben gidip konuştum kendisiyle, güzelce anlattım. Oda anlayış gösterdi.
Sorunları konuşarak çözeceğimizi düşünüyorum. Ancak yine de ne olur ne olmaz diye, mahkeme açarlarsa ne yapmam gerektiğini bilmek istedim.

Sevgili Cemo, yaşadığınız üzüntüyü bizimde köpeğimiz olduğu için sizi çok iyi anlıyorum. Umarım en kısa zamanda olayı iki tarafında üzülmeyeceği şekilde tatlıya bağlarsınız. Başta Sn. Todor olmak üzere birçok arkadaşımız konu ile ilgili size yardımcı olmuşlar, bildiğim kadarı ile köpeğiniz apartmanda yaşamaya başladıktan sonra alınan kararlar geçerli sayılmıyor. Köpeğinize sahip çıktığınız için sizi kutluyorum ******* en doğrusu bu duyarlılığı göstermek..

Doğum gününüz kutlu olsun :D

Güzel dileklerin ve paylaşımın için teşekkürler sevgili Müge.

Anne... (1)


CUNDA’da onu evin önünde ilk gördüğümde ağzında çöplükten aldığı bir ekmek parçası vardı. Kimse ekmeğini elinden almasın diye etrafa bakınarak, adeta küçülerek ve sinerek gitti.

Arka sokakta bir inşaatta yavrularının olduğunu söylediler.

Sonra göz göze geldik; bir kangal.

Buralara nasıl gelmişse, kulaklarını kesmişlerdi, yüzünde inanılmaz bir korku ve hüzün vardı. Alttan alttan bakarak "Yavrularım var, bana dokunmayın" der gibi kuyruğunu salladı.

(Bu durumlarda nedense ben de bir yerimi sallamam gerektiğini düşünürüm sanki.)

Bir süre sonra arkasında yuvarlana yuvarlana yol alan altı kişilik minik ordusu ile çıkageldi:

Altı tane uzun kulaklı av köpeği...

Andree, "Bak nelerimiz oldu?" diye müjde verdi. Baktığımda, buzluğumun kapağının yarısını paylaşıyorlardı.

*

Ben hiç böyle "anne" görmedim.

Acından geberse, yavruları yesin diye verilen yemekleri yemedi, kenara çekildi ve onlar doyduktan sonra kalanlarla yetindi. Geceleri el-ayak çekildiğinde bebeklerini boş arsaya çıkartıp nasıl eğittiğini uzaktan izledik. Anne, yavrularının sokakta kalacağını biliyormuş gibi, önce onlara çöp bidonundan yiyecek bulmayı öğretti.

Birisi bebeklerini sevdiğinde mutlu mutlu kuyruğunu salladı, hayvan sevmeyen birisini hissettiğinde, bebeklerini alıp gitti.

İnsan ya da başka bir canlı...

Bir annenin yüreğindeki şefkat, sevgi, korku, endişe ve koruma duygusu, bu kadar mı akıl almaz olurmuş?..

*

Şu an itibarıyla bebekler biraz daha büyüdüler...

Eşya taşımayı sevdikleri için, sabah kalkanlar kapılarının önünde değişik ayakkabılar bulabiliyorlar. Plajdakiler terlikleri ceplerinde dolanıyorlar. Önceki sabah bizim bahçede yarımşardan iki adet gözlük kılıfı vardı.

Sabahları yandaki arsa kalabalık oluyor. Herkes selamlaşıyor ve terliklerini aramaya devam ediyorlar.

Ama bizim mahalle onları sevdi.

Hepimizde "Panjurlar kapatıldığında ve herkes gittiğinde ne olacaklar?" burukluğu var. Sokaklarda aç kalacaklarını, ya belediyenin gelip onları öldürmesi olasılığını "insan" olarak bizler biliyoruz.

Haftaya size devamını yazarım.

Onlar bir aile.

Şimdilik her şeyden habersizler.


Bekir Coşkun'un bugün kü yazısını okuyunca gözyaşlarımı tutamadım. Sizin köpeğinize yapılanlar yüzünden, kaç gündür çok üzülüyordum. Umarım bu yazıyı o hayvanların da duyguları olduğunu bilmeyen insanlar da okurlar. Bir de şu var; birisi onunla aynı asansöre binmiyormuş. Ona lütfen şunu sorar mısınız.
- Hangi dinde hayvanlara kötü davranın diyormuş. Hangi kitapta yazıyormuş.

Arkadaşım işin zor, böyle cahillerle uğraşmak zor, köpeğin için savaşmanı öneririm.

Sevgili Ela,
Boğazım düğüm düğüm, ellerimin titremesinden hafleri zor buluyorum klavyede inan.
Aslında onlara sorulacak o kadar soru var ki. Alacağım cevaplar yine beni üzecek. Sizi anlamıyacak insana, kendinizi ifade etmeye çalışmak kadar zor birşey var mı?
Kızım söylemiş zaten, sizin bastığınız yere basıyor bu hayvan ve her eve girişinde patileri yıkanıyor önce diye.Ayrıca bizler umumi tuvaletlere basıyoruz, oysa paşa çayır a çimene
Sanki hissetti yavrum, dün evin önündeki çimene yapmadı çişini.Ta ki, sahile varıp arabadan inene kadar tuttu kendini.:(
Peki bu eziyet, bu günah değil mi?
Rabbim işlerimizi rast getirir de, bir an önce gönlümüze ve kesemize göre bir arsa bulup, paşamızla beraber rahat yaşarız inşallah.

19 yaşımdan beri yani yaklaşık 19 senedir apartmanda oturuyorum. Daha önce bahçeli müstakil evde oturuyorduk, kedilerimiz ve köpeklerimiz, çok güzel bahçemiz oldu. Kendimi bildim bileli doğayla içiçe yaşıyorum. Allah'ın yaratmış olduğu herşeye hayranım. Bazı insanların, kendinden başka canlılara hatta belki kendi soyundan gelenlere bile saygısızlık yapmasına karşıyım. Bu dünya bütün canlıların sadece insanların değil. Tersi olmuş olsaydı sadece insanlar olurdu. Neyse arkadaşım kendini fazla üzme, İnşallah herşey istediğin gibi olur, umarım hayal ettiğin arsayı da alırsın. Çok zor yaşadıkların seni anlıyorum.

Sevgili Ela,

Buraya aktardığın Sn. Bekir Coşkun'un yazısı beni çok duygulandırdı. Ben de birkaç şey söylemek gereği hissettim.

Bu dünyanın sadece insanlar için yaratıldığını , geri kalan bütün canlı cansız herşeyin ( bitki, hayvan, toprak, deniz ) sadece insanlar için varolduğunu düşünmek gibi bir yanlışın içersindeyiz. Oysa düşünebilsek ki : İnsanoğlu da , hayvanlar, ağaçlar gibi; toprak gibi ; su gibi bu tabiatın bir parçası , insanoğlu tabiata ne verirse ancak onu alabilir, o zaman belki şunun farkına varabiliriz ; bizim ne kadar yaşama hakkımız ve bu dünyanın nimetlerinden yararlanma hakkımız varsa diğer canlıların da en az o kadar var.

Bunun farkına varabilseydik eğer dünyayı paylaştığımız diğer canlılara ve tabiat anaya saygı ve sorumluluğun bir sonucu olarak , tabiat anaya bu kadar hor davranmazdık. Dünyayı sadece bizimmiş gibi harcamaz , diğer canlılarla da yaşama alanı bırakırdık. Ama biz doğayı bu kadar hırpalayarak gelecekteki insan evlatlarına da yaşayacak dünya bırakmıyoruz bunun farkında değiliz.

Sevgili Passion, size tamamen katılıyorum. Bu yazıyı ben de ağlayarak okudum.

Sn.Cemo,
Ne yazık ki, bir hayvan dostu olmamış insanların kavrayıp anlayabileceği şeyler değil bunlar. Köpeğiniz sayesinde belki de hayal ettiğiniz şeyleri yapmaya başlayacaksınızdır, kimbilir!

Desteğiniz ve temennileriniz için, çok teşekkür ederim.
İsteğim, en kısa zamanda paşa ile rahat edeceğimiz bir evimiz olsun.
Bir bahçemiz olursa, yavrucak camdan bakmakla yetinmeyip,(günde 3 kere dışarı çıkarıyoruz) koşup oynardı, özgürce.

Cemocum umarım tüm dileklerin gerçek olur Altınolukta bir bahçede koşar oynaş paşa.

Sevgili cemo,
Üzülmeyin, her şeyin daha güzeli olsun... Belki bu olay, sizin daha çok mutlu olacağınız bir çevre edinmenize sebep olabilir.

Köpekler tatil yapar mı?
 

Hem de nasıl... Hem özendirip hem de güldürürler bizi...

Benim de bir köpeğim vardı, bizden güzel yüzüyordu.

Tüm retriver suda vakit geçirmeyi çok severler. Aslında av köpeği olsalarda oyunculukları sayesinde diğer işlerde de çok başarılı olabilirler. Bir belgeselde labrador retriverlerın alabalıkları güttüğünü izlemiştim. Yani soğuk suya oldukça dayanıklıdırlar. Bunun sebebide deri altı yağ tabakalarının kalın olmasından kaynaklanır.

Bir köpeği eğitirken, yapmasını istediğiniz işin, oyun olduğuna inandırabilirseniz çok daha fazla verim alırsınız. Gördüğüm kadarı ile Köpük, cinsinin temel özelliklerini taşıyan çok güzel bir golden. Geniş göğsü çok hareketli olmasına ve nefesinin kesilmemesine izin verir. Tüy yapısından anladığım kadarı ile, oldukçada sağlıklı ve bakımlı. Çok güzel bakmışsınız, tebrik ederim.

Paşanın denizi neden sevmediğini Todor sayesinde öğrendim.Biz paşayı, suyu sevmiyor diye çocuk gibi kucağımızda alıp,, az açığa götürüyoruz.Ama o bıraktığımız anda motor takılmış gibi kıyıya doğru yüzüyor. Asla suya girmek istemiyor.Demek zamanında hata ettik, oyunla alıştırmak lazımmış.

Sn meyveli, tepe keşke videosunu koysaydınız, ne güzel olurdu.Bu bile mest etti kızımla beni.
saygılar

Arkadaşlar güne yine çok üzücü bir olayla başladık.
Halbuki çok neşeli kalkmıştım, Ereğli li arkadaşlarımla öğlen 12 de buluşmam vardı. Sabahları 8-9 gibi eşim paşayı çıkarır dışarı. Onlar dışarı çıktı, cep tel çaldı. Eşim hemen aşağıya in paşa ve ben yaralandık dedi. Kalbim duracak sandım bir an. Yaralıysa nasıl arabayı kullanacak , ne yapsam falan diye panik oldum. Kızım indi hemen aşağıya o zaten panik. Fırladık evden, kapının önüne.paşa kan içinde eşim kan içinde:(((

Hemen hastaneye sürdüm ben arabayı, eşim yanımda veterinere gidelim önce diyor.Eşimin elini kapmış köpek, paşanın kulağını 10 cm yırtılmış kulak.Allahtan eşimin sadece parmağını yarmış. Pantalon yırtılmış, dizi kan içinde. Epey mücadele etmişler stanfortshire cinsi bir köpekmiş saldıran. Sahibi arabadan indirirken elinden kaçmış ve direk paşaya saldırmış.

Neyse önce eşimi hastenye götürdüm, ordan veterinere geçtik.Kızım baygınlık geçirdi. Tam 1.5 saatte diktiler yaralarını paşamızın.Az önce eve geldik, yatıyor şimdi uyuşuk vaziyette.

Bu arada, arkadaşlarla olan tanışma randevumuza katılamadım üzgünüm.
Hepinize sevgiler.

Çok üzüldüm.:(Geçmiş olsun. Umarım en kısa zamanda iyileşirler.

Çok üzüldüm Cemo; yine de paşa ve eşin şanslılarmış. Çok geçmiş olsun.

Çok şükür allaha arkadaşlar, boğazından da yakalayabilirdi. Kulak dikildi iyileşir,, ama kızım çok kötü ruhsal olarak, zaten panik atağı vardı, depreşmese yeniden bari.

Geçmiş olsun cemo.

Geçmiş olsun :(

Şimdi bu kadar aksiliğin üzerine tuz biber olmak istemiyorum ama bu ve benzeri olaylar yüzünden ben de aslında çevremizde köpek olsun istemiyorum.Sizin ne kadar titiz davrandığınızı tahmin edebiliyorum, yukarıda da yazmışsınız zaten, sorundan sonra kucağımızda taşıyoruz diye.Ağaçlar.net üyesi kültürlü bir insansınız, bir hayvanla yaşarken komşularınızla kuracağınız iletişimi dengeleyebilirsiniz ama herkes sizin gibi değil.
Eski apartmanızda 1 sene kiracı olan bir aile vardı, köpekleri de vardı.Karı koca koca köpeği çocuğun eline verirler, çocuk da apartmanın girişinde bütün gün köpekle durur, girene çıkana zehir ederdi günü.Köpek hırlayıp, havladıkça pişkin pişkin sırıtır, annesi babası olmayan çocuğu apartmana bırakmazdı.Bazen köpeği bırakırlar, köpek kimseye rahat vermez çevrede, vs.
Bu tabi ki dünyayı paylaştığımız hayvanların yarattığı bir sorun değil, nasıl evinde gürültü yapmadan oturmayı bilmiyorsa, nasıl komşularıyla geçinmeyi bilmiyorsa, nasıl balkondan çöpünü döküyorsa hayvanıyla da o şekilde yaşayan az gelişmiş hemcinslerimizin yarattığı sorun.Ama böyle insanlarla yaşamak zorunda olduğumuzdan bu problemler de bitmeyecek.

Paşanızla keyifle oynayabileceğiniz bahçeli evinize bir an önce kavuşmanızı diliyorum, eşinize, kızınıza ve Paşanıza da geçmiş olsun.Umarım bu keyifsiz zamanda canınızı sıkmadım, biraz da karşı pencereden bakabilmemizi istedim.

Selamlar,

Sn Msaygın, asla canımı sıkmadınız..
Ben de, sizin yaşadığınızı yaşasam emin olun aynı şekilde düşünürdüm. Kimsenin kimseyi rahatsız etme hakkı yok. Bu ister insan olsun, ister hayvan.
Biz, ailece üstümüze düşeni yapmaya çalışıyoruz, kimseyi incitmeden.
Paşa, evden çıkarken de sürekli bağlı, asansöre gelince de eşim kucağına alıyor, rahatsız olmasın kimse diye.
Ayrıca, sararmış 2 metrelik yere de çişini yapmıyor artık. Sahile varana kadar ağlıyor, ama ne yapalım, başka yapacak bişey yok.
Dilerim, komşular da aynı duyarlılığı gösterir.
Arsa işini , en kısa zaman da halledersek, sanırım hepimiz rahat edeceğiz.
Güzel dilekleriniz için teşekkür ederim.
Saygılar

Hepinize çok geçmiş olsun Cemo'cuğum. Çok üzüldüm. Tüm ailene acil şifalar diliyorum canım arkadaşım.

Sevgilerimle