Sokak Köpekleri

[Sûz-i Dilârâ]

Sevgili limon, acemifüsun güzel sözleriniz için teşekkür ederim. Bizimki bir erdem değil herkesin böyle olması gerekiyor aslında. Dünyayla başetmek güç, yanlışlar doğru, doğrular yanlış olmuş. Toplumun değerlendirmelerine bakarsak bizler gibi insanlar deli.

Sizler fotoğraflardan görüp seviyorsunuz, ben onlarla bütün gün birlikteyim, çarşıya giderken, otobüs beklerken, dışarıyı seyrederken vs... Onların her haline şahidim, açlıktan çöpleri karıştırırken, yağmurdan kardan saklanacak yer ararken, üşürken, kavga ederken, ulurken, depremden önce yaptıkları, çıkardıkları sesler hepsi bir an gözümün önünden gitmiyor. Hepsinin doğumundan şu ana kadar ki hallerini biliyorum, bütün çaresizlikleri, sevimlilikleriyle yolumu yemek diye bekledikleri günlerden yukardaki erişkin hallerine kadar. Onlar benim çocuklarım gibi.

Dün barınağa gönderdiğim anneyi de yavruluktan beri biliyorum. Akşam çok çok üzüldüm, bir yandan barınaktaki şartları düşünüyorum, yeterli mi acaba diye, bir taraftan geride kalan yavruları. Doğadaki zavallıyı alıp barınağa kapatmak hiç insanca gelmiyor bana, üzerimizdeki toplumsal baskı o kadar büyük ki arkamız da olmayınca boyun eğiyoruz. Barınağa gidip anne ve yavrularını kontrol edeceğim: Yerleri nasıl? Hayvanlara nasıl davranıyorlar? Haftada birkaç gün gidip barınakta gönüllü olarak çalışmayı düşünüyorum. Bir gönüllünün varlığı hayvancıklar için de iyi olur. Eziyet edilme, ihmal vs. gibi şeyler varsa en azından mücadele eder, onları savunurum, şikayet ederim, kayıt altına alırım, hayvanların haklarını ararım diye düşündüm.