Ailemizin dört ayaklı üyeleri: Kediler

[Sûz-i Dilârâ]

Tubaycım, başın sağolsun çok üzüldüm. Duygularını, üzüntünü tam olarak hissedebiliyorum daha önce benim kediciğimin başına böyle bir şey geldi ben de okul dönüşü yolda ölü bedenciğiyle karşılaştım. Haftalarca neler çektiğimi, aklıma geldikçe içimin nasıl yandığını anlatamam.

Şimdi de yine sokaktan eve aldığım üç kediciğim var birini büyüttüm bir de rahat edeceği yer buldum kaldı iki tane Biri daha yavru ve caniler hayvanın kuyruğunu kesmişler. Muhtemelen ailelerinin terbiye etmediği sorumsuz veletler yapmıştır. Diğerini de çöplük kenarında buldum o da yavruydu bulduğumda şimdi kocaman oldu. Dişleri hassasmış o yüzden özel besliyorum yumuşak besin ve sıvı şeylerle.

Arkadaşımız ne güzel yazmış, hayvan sevgisi gerçekten de Allah'ın sevdiklerine bir ihsanı. Ama biz de o sevgiye seçilerek lâyık olmadık, merhamet, empati, fedakârlık, sevgi bunlar gerçekten de kişinin çabasıyla sonradan da kazanılabilecek duygular. Yani demem o ki Allah bizi seviyorsa eğer biz de bu sevgiyi kazanmak için çok çabalıyoruz.

Gecenin ayazında millet sıcacık evinde otururken biz sokaklarda aç hayvancık var mı diye devriye geziyoruz. Kasaplarda acaba sokak hayvanlarına verilebilecek atık et, kemik var mı diye sokak sokak dolaşıyoruz, bu uğurda madden ve manen fedakârlık yapıyoruz. Evimize aldığımız hayvanların çişiyle, dağıttığı, parçaladığı eşyalarımızla uğraşıyoruz. Herkesin burun kıvırdığı midesini bulandıran işlere gözümüzü kırpmadan dalıyoruz.

Ama bütün bunları yaparken o masumların bize attıkları tek bir bakış, bizi gördükleri zaman koşarak gelmeleri, bize şımarmaları, bütün yorgunluklarımızı unutturuyor sanırım bu da bizim dünyadaki ödülümüz. )

O yüzden de durmak yok yola devam... )) Kim ne derse desin, hayvanseverlerle istedikleri kadar alay etsinler, aşağılasınlar; doğru yapan doğru davranan bizleriz.