*waw iyiydi tuanacım*

Peki biz ne yapabiliriz ki ufacık çocuklarız ? diye yakındı başak..
*_buna katılmıyorum .'' diye lafını kesti ulu ağaç..
sizin içinizde sevgi var,orman sevgisi... ve sevginin gücü herşeye yeter,ne yani ben köklerimi elime sarıp otoyola çıkıp şehıre insanlara dert anlatmaya mıi gideyim??
kızlar heyecanlanmışlardı.
neşe lafa karıştı,
işte evet bu!!! boşuna mı bir grubuz?? görevimiz bu!!!
- peki ne yapacağız o zaman???diye sordu ipek
ulu ağaç rüzgarların yardımıyla dallarını hafifce savurarak,
önce bunu istemelisiniz yavrularım dedi.
hep birlikte istiyoruz !!!! diye bağrıştılar,

çocukların binbir renkli düşleri..
 

ulu ağaç mutlulukla yapraklarını hışırdatarak devam etti..
o zaman görev büyük...bu sevgiyi anlatın..
yayın..
ipek'cik biraz ümitsiz bir tonla,
- ama biz çocuğuz büyükler bizi dinlemiyorlar ki...
Ağaç bir yaprağını zarifçe küçük kızın saçlarından omuzuna doğru yolladı..sevgi dolu bir temastı bu...
-üzülme güzel kızım... yarın kim büyük olacak acaba?? diye sordu..
siz kendi arkadaşlarınıza anlatın, onlarda büyüklenmeden,onlarda bizi sadece maddeden yapılmış basit bir odun gibi görmeden... ve en önemlisi de....

bizler tamamen yokolup gitmeden..

sizler yeryüzünü büyüklere göre daha renkli görüyorsunuz çocuklar dedi ulu ağaç yapraklarını kralıyet salonlarında ki gibi eğerek..çocuklar hep bir ağızdan:biz ağaçlara inanıyoruz hem de hepsine..dediler..bununla birlikte ağaçlar daha bir yeşil oldu..ve tekrar çocuklar gür ve yeni keşif edilmiş bir gezegen edasıyla:biz ağaçlara inanıyoruz hem de hepsine dedi..ağaçlar artık çocuklara güveniyor ve gizlenme gereği duymuyorlardı..bir iki çocuk ağaç köklerinden kolaylıkla sanki yıllardır bunu yapıyormuş gibi ayrıldılar..o kökler aynı eski çizgi filmlerde oldugu gibi hışırtıyla ayrıldılar topraktan..çocuklar sanki buınu bir rüya tadında izlediler..ama gerçek olduğuna inanmak istiyorlardı..ulu ağaç:

ne zaman kaybolmuş hissedersen bana gel ve bana anlat,
ne zaman çocukluğunu hatırlamıyorsan bana gel sana bugünü hatırlatacağım..yemyeşil yapraklarıma sert kabuklu gövdeme her bakışında içinde yankılanacağım...korkmayın gidin ve anlatın..diğerlerine ..çocukluklarını unutanlara,yaşadığımızı farketmeyenlere,kaybolmuşlara söyleyin..
biz canlıyız ..yaşıyoruz ve birbirimizi destekliyoruz.. anlatın..ister tek tek isterse masal yazarak...
ama mutlaka anlatın..
ve ben o yüzden masal olurum sizlere...anlatın diğerlerine....

iyidi sayın kara kedi.."anlatın diğerlerine..dedi..başını yüzyıllardır ışık taşıyan göğe uzatarak..birden gövdesinden aşağıya doğru su damlacıkları süzülmeye başladı..ipek:heyy baksanıza sanırım ulu ağaç ağlıyor dedi..ağaç:şşşşşt bunu yeryüzünde gören sayılı çocuklardansınız..evet ağlıyorum bu gördükleriniz dışımdan yuvarlanan damlalar..içime akanları bir görseniz..neşe:ağacın gövdesine kollarını kocaman açıp sarıldı..ne yazık ki iki eli birleşmeyecek kadar büyüktü ulu ağaç..neşe de ağlayınca orman çok eskiden gezilmiş bir köyün çocukluk günleri kadar hüzün salmıştı..çok uzaklardan bir sarmaşık müthiş bir hızla ağaçların gövdelerinde bir kaydıraktan kayar gibi süzülerek yanlarına geldi:"ulu ağaca sarılarak sevgisini gösterdi..çocuklar hayret içinde aaa sen ne güzel bir sarmaşıksın dediler..sarmaşık:

bunu fark ettiğiniz için teşekkür ederim sizin kalpleriniz güzel...sarmaşıkları ağaçlara çağıran işte bu gözyaşlarıdır ve biz ağaç ağlayarak ruhunun yaralarını sararken ona destek oluruz..sizde sarılın ulu ağaça diye önerdi.
çocuklar ellele büyük bir daire olarak ağaçın etrafına yerleştiler .minicik kollorı koskoca ağacı tam saramıyordu bile.. yine de o anda herbiri kendine özgü bir yolla ağacın canlılığını hissetti ve hepsi söz verdiler dünyadaki tüm ağaçlara yardım edeceklerdi.

ipek az konusurdu..ve ağaçlar onu pek ilgilendirmiyordu bugüne kadar..ama bugün yaşananlar onu büyülemişti..:arkadaşlar dedi..bu ulu ağacı bu sevimli sarmaşığı kucaklamak beni çok heyecanlandırdı..şimdi bu tüm olanları kime anlatsak inanmazlar..başak:yaa sen niye insanları inandırmaya çalışıyorsun ki? onlar burunlarının dibinde yükselen yeşil dünyaların,ağaçların bile farkında değilken onlara nasıl anlatırız yaşlı kocaman bir ağacın göz yaşlarını..söyle hadi söyle nasıl anlatacağız o gözlerini para bürümüş insanlara?burcu:aaa bu kadar karamsarlık yeter!! ulu ağaç, sarmasık arkadaşlarıma birşeyler söyleyin lütfen..ve sarmasık dört arkadaşı kucaklar ve ormanın üzerinde aynı masallardakı gibi uçurur çocukları..heyyy..

"" bana bakın!,sizler devamlı kötümser düşünen büyükleriniz gibi olmamayı seçebilirsiniz dedi..bir dalına sımsıkı sardığı küçük kızın ayaklarını çimlere değdirip gıdıklarken,
, sizler yeni bir inanç ve azimle geleceği şekillendirebilirsiniz..diye ekledi..
hepsini bulutlara doğru zarifçe savururken,
, gün sizindir ve dünya size kalacak..siz yarının büyükleri değilmisiniz?? siz bunu durduracak olansınız.. der.
her birini dallarında bebeğini uyutan anne gibi sarıp sallarken,
=siz bizim beklediklerimizsiniz..."" diye ekleyerek,kızları zarifçe yere indirdi.

pıstt tuanacığım,
bir şekilde bir yerde bitirmemiz gerekecek..ne düşünüyorsun??

:)
................................

evet
bence de yeterli..
sayın kara kedi öyküyü bitirelim..ulu ağaç sarmasık orman turundan sonra dört arkadaşın ellerine birer yeşil yaprak verdi..kızlar bu yaprakları yüreklerine koydular..ve yapraklar yüreklerinden eridi..artık ipek,burcu,basak,nese ağaçları canları kadar seviyorlardı..yüreklerinde eriyen yapraklar içlerine yeşil bir ateş yakmıştı..eve dönmek üzere yola .çıktılar..ulu ağaç bütün ormana haber salmış ağaçların çogu kızları yolcu etmeye gelmişti..bir yandan havada rengarenk yapraklar uçuşuyor bir taraftanda ağaçlar dans ediyorlardı..bu hoşçakalın töreni müthüşti..okul kıyafetlerinin üzerinde rengarenk yapraklar göz alıyordu..çoskulu bir uğurlama ile uzaklastılar ormandan..deli gibi kosuyorlardı..orman hala arkalarından el sallıyordu..hep bir ağızdan şöyle dediler:biz ağaçlara inanıyoruz hem de hepsine..heyecandan başları dönerek evin yolunu tuttular..neşe eve ulaştı ve kurumuş bir çiçeğin yaprağını öptü..çiçek birden kıpırdadı..neşe evin içinde bağırarak koşuyordu:biliyordum anne ağaçlar canlı..onlar bizimle konusuyor..annnesi:ormanda ki ulu ağaçla sen de konustun biliyorum neşe..beni de çocukken çağırdılar ormana..yaa anne inanmıyorum..ssssst bu bir sır..şimdi hep beraber söyleyelim neşe:biz ağaçlara inanıyoruz hemde...hepsine dediler ve annesi neşeyi kucakladı..neşe içinde tanımsız bir sevinç duydu..başını gökyüzüne kaldırdı..kocaman bir nefes çekti..teşekkür ederim ulu ağaç dedi..hala temiz bir gökyüzü savaşı veriyorsunuz...sağolun orman ahalisi..iyi ki varsınız..gözlerinden yaşlar akıyordu..o an bir kez daha inandı..evreni yeşile boyayan ağaçları çok ama çok seviyordu..

Hani elmalar nerde ???? :rolleyes:

ve evet ağaçları o kadar seviyordu ki tüm çocuklara duyurmak için en kolay ve hızlı yolun bunu bir kitapla anlatmak olduğuna esinlendi. evet bunu yazacak ve herkesin her bir çocuğun okumasını dileyecekti. sevgisini en iyi böyle gösterecekti.
o gece rüyasında ağaçlarla dans edip şarkılar söylüyordu.


tuana o kadar güzel bir bitiş yapmışsın ki kendim ormandan çıkıyormuş gibi oldum heyecanlarını hissettim..eline sağlık..ben sadece amaç ve hedef belirtmek istedim..çünkü hedefler olmazsa ne yol bulunur ne iz...
okuyan ve biz ne yapabiliriz diye düşünenlere güzel bir cevap,,küçücük kız bunu yapar..,yeter ki istesin demek gibi bişi işte,,

ben beğendim sayın tuana

elmalar cihocum sedir altında yenecekler,mutfak da kesiliyo...

:) isterseniz bunu toparlayıp siteye ekleyim
siz de hazır hızlanmışken yenisine başlayın

Tebrikler gerçekten çok güzel olmuş.
Ellerinize sağlık...
Belki hikaye sayısını çoğaltıp ileride ağaçlar yararına
bastırısınız. Neden olmasın?

teşekkür ederim başta sayın kara kedi'ye..sonra sayın malina'ya..ve cebimden aynamı çıkarıp bir teşekkür de kendime:Dbence de güzel oldu..bunu kağıda döküp öğrencilerime okutacağım..hepsine birer kopya vereceğim..iyi ki varsınız sayın ağaçlar net üyeleri..sevgimle tuana:)

bunu masal kitabı olarak resimleyecek birileri var mı?? ödev gibi olmasın ama içinden kimin gelirse...**** tuana bunu sınıfın yapabilir ve o zaman belki birileride basabilir..kızın dileği çok güçlüymüş inancı da..bir bakarsın tüm çocuklar duyar ve sadece 15 yılda dönüşüm gerçekleşir,,doğaya,....

bana hep hikaya yazmakla ilgili giriş gelişme ve sonuç bölümlerinin açıklaması yapıldı ama hiç kimse girerken hiç bir fikrinin olmadığı-iyi niyet ve doğa sevgisi dışında- bir yerden geçerken an içinde esinlenerek çıkabileceğin anlatılmamıştı..
bu gamsızlığını çok sevdim
yine de tavsiyem imla kurallarına uygunluğu kontrol edilmeli ve gereksiz taramalardan arındırılmalı..varsa tabii...
aslında önce altalta görmeliyiz..iğreti duran bir kelime varsa görülür..
iki ayrı tarz içiçe kaynamış,,,bu çok güzel ...
hey hoşuma gitti..
sağolun tekrar..

Bu bölümün ilk mesajına baktın mı? Hepsini topladım. Tabii henüz bir düzenleme yapılmadı. Backyard'tan rica edelim...

Bundan sonraki öykü için ricalarım olacak. Yazarken cümle sonlarında tek nokta kullanın. Nokta, virgül vb. sonra bir boşluk bırakın. Cümlelere büyük harfle başlayın ki düzeltecek olana (bu siz de olabilirsiniz) daha az iş çıksın :)

;) Ben söyledim o kadar, "bir siteye bir müsrif yeter" dedim, dinlemedi beni karakedi.. İkişer üçer.. Eh, olacağı buydu tabii.. :D

olsun.ben düzeltebilirim hatalarını..,,, al sana 3 virgül,,,, 5 nokta......

Bu gidişle, ikimize kapı önünde tek ayak üstünde durma cezası verilecek...
(Tüh, yine fazla oldu galiba !!! ):o

okul bir başlasın..miniklere bir danışırım.bir deneriz.:)

p.tesi ya da salı günü düzenlemeyi yapıp ana sayfaya koyarım
siz de bu arda belki yeni bir öyküye başlayabilirsiniz
bir kent çocuğuyla bir köy çocuğunun doğaya ve ağaçlara bakışı gibi bir konu geldi aklıma
tabi sadece fikir bu

iyi fikir backicim ama az dur elimde birikmiş çok sipariş var onları bitireyim yaparız...ohhh iyi be,sanki kolaydı..bunun bitmemesinin verdiği vicdan azabının bitince dönüştüğü hazzı biraz daha sürdürmeyi çok görme...yağdırma iş...

Çizimle ilgili Mehmetle görüşmelerimiz sürüyor... Bakalım :)

www.mehmetsaygin.com

kitaplaştırırsak beni tepe tepe kullanırız ,masrafını çıkarttıktan sonrasını ağaç dikimine ayırabiliriz..bu yollar açık...

bu arada a4 sayfasıyla tam 4 sayfa yazmışsınız
ilk kitabımız hayırlı olsun
tembellik yok tembellik yok :cool: