hassoman
29-05-2008, 02:06
Bartın Galla pazarı, Bolu Kadınlar Pazarı (erkek satıcı bulunmaz), Arhavi Kadınlar Pazarı, Amasra garıla pazarı…
Bu Pazar yeri isimleri size yabancı gelmemiş olmalı.
Anadolu’nun pek çok yöresinde olduğu gibi pazar yerinde tezgah açıp yetiştirdikleri ürünleri satmaya çalışan köylü kadınlar Balıkesir Burhaniye Pazarı’nda da (pazartesi günleri) vardır.
Hiç biri size yabancı gelmez…
Size bir tanış gibi, komşunuz gibi, konuğunu rahat ettirmeye çabalayan ev sahibi gibi davranırlar. Sohbete hazırdırlar… Takılırsanız gülerler, sohbetten kaçınmazlar... İçtendirler…
Onların macerası -her pazarcı köylü kadın gibi- pazar yerinde başlayıp, pazar yerinde bitmez… Fideleri yetiştirmek, ekmek, sulamak, çapalamak, toplamak, pazar yerine getirmek, satmak, akşam olunca da derlenip toparlanıp yola düşmek hep onların harcıdır… Pazar yerine gelmek için bir gün öncesinden başlar telaş. Geceden Salçalarını, zeytin yağlarını, zeytinleri, çökelekleri, peynirleri, ev yapımı sabunları, erişteleri, bulgurları, tarhanaları hazır ederler.. Sabah gün ağarmadan ta yaylalardan sebzeler, meyvalar toplanır, sepetlere konur, köy minibüsü ile çoluk çocuk ilçe pazarına doğru yola çıkılır.
Onlara ‘Kocan nerde senin’ diye sorsanız inanılmaz bir güzellikte gülerek –ama adı batasıca der gibi- ‘Nerde olcek kahvededir…’ derler…
Akşam karanlığında yorgun argın evlerine vardıklarında hemen hemen hepsi hasılatı kocasına teslim eder. Ha pazar yerinde yanında kocası olanlar yok mudur? Olanları vardır elbette. Ama onlar her zaman tezgahın başında durmazlar. Sıkıldıklarında çevredeki kahvelere, ya da birahanelere ‘soluklanmaya’ giderler… Tezgah başında yalnız kalan kadınlar hiç yakınmazlar bu durumdan. Onlara da kocalarının nerede olduklarını soracak olsanız gene o güzellikte gülerek, ‘Aman demincek burdaydı… Zoru görüncek heva alcem ben deye sıvışıvedi… Aman getsin. Başımda vırvırlanıp durcene ayak altından çekilmesi iyidir. A’şem oluncek gelir gari…’ derler...
Geçen yıl Burhaniye Pazarı’nda çekmiş olduğum köylü kadınların fotoğraflarına bakarken bunlar geldi aklıma:
Bu Pazar yeri isimleri size yabancı gelmemiş olmalı.
Anadolu’nun pek çok yöresinde olduğu gibi pazar yerinde tezgah açıp yetiştirdikleri ürünleri satmaya çalışan köylü kadınlar Balıkesir Burhaniye Pazarı’nda da (pazartesi günleri) vardır.
Hiç biri size yabancı gelmez…
Size bir tanış gibi, komşunuz gibi, konuğunu rahat ettirmeye çabalayan ev sahibi gibi davranırlar. Sohbete hazırdırlar… Takılırsanız gülerler, sohbetten kaçınmazlar... İçtendirler…
Onların macerası -her pazarcı köylü kadın gibi- pazar yerinde başlayıp, pazar yerinde bitmez… Fideleri yetiştirmek, ekmek, sulamak, çapalamak, toplamak, pazar yerine getirmek, satmak, akşam olunca da derlenip toparlanıp yola düşmek hep onların harcıdır… Pazar yerine gelmek için bir gün öncesinden başlar telaş. Geceden Salçalarını, zeytin yağlarını, zeytinleri, çökelekleri, peynirleri, ev yapımı sabunları, erişteleri, bulgurları, tarhanaları hazır ederler.. Sabah gün ağarmadan ta yaylalardan sebzeler, meyvalar toplanır, sepetlere konur, köy minibüsü ile çoluk çocuk ilçe pazarına doğru yola çıkılır.
Onlara ‘Kocan nerde senin’ diye sorsanız inanılmaz bir güzellikte gülerek –ama adı batasıca der gibi- ‘Nerde olcek kahvededir…’ derler…
Akşam karanlığında yorgun argın evlerine vardıklarında hemen hemen hepsi hasılatı kocasına teslim eder. Ha pazar yerinde yanında kocası olanlar yok mudur? Olanları vardır elbette. Ama onlar her zaman tezgahın başında durmazlar. Sıkıldıklarında çevredeki kahvelere, ya da birahanelere ‘soluklanmaya’ giderler… Tezgah başında yalnız kalan kadınlar hiç yakınmazlar bu durumdan. Onlara da kocalarının nerede olduklarını soracak olsanız gene o güzellikte gülerek, ‘Aman demincek burdaydı… Zoru görüncek heva alcem ben deye sıvışıvedi… Aman getsin. Başımda vırvırlanıp durcene ayak altından çekilmesi iyidir. A’şem oluncek gelir gari…’ derler...
Geçen yıl Burhaniye Pazarı’nda çekmiş olduğum köylü kadınların fotoğraflarına bakarken bunlar geldi aklıma: