Şantiye köpeklerimiz
 

Şantiyecilik hayatım sayesinde çokça köpeğe bakma/ilgilenme imkanı buldum.

Şu anki şantiyemizde de birçok köpeğe bakıyoruz. Biri hariç diğerleri sokaktan bulup şantiyeye getirdiğimiz köpekler, sokakta sahipsiz kalmak yerine şantiyede iyi kötü rahatları daha yerinde.

Şu an 3 tane çoban köpeğimiz ve 1 tanede husky miz var.

Çoban köpeklerinin bende ki yeri başka, yerli çoban köpeklerimizi diğer bütün köpeklerden daha çok severim.

İlk çoban köpeğimiz Kuzey, 2 sene önce yavruyken Sivas'tan Alanya şantiyemize gelmiş, kangal diye getirmişler ama değil. Oradaki iş bitince 7-8 aydır buradaki yeni evinde.

Bekçiliği güçlü bir köpek ayrıca çok duygusal, ne zaman şantiyeye yeni bir köpek getirsek üzülüyor. :)

İkinci çoban köpeğimiz Paşa,

3-4 Aylıkken bize geldi, canlı tavuk yediği için sahibi istemiyordu, biz bakarız deyince bize verdi o da. Geldiğinde bayağı çelimsizdi, büyüyünce beni şaşırttı.

Üçüncü çoban köpeğimiz dişi (ilk ikisi erkekti), 2 ay falan oldu bize geleli isim koymadık nedense, çalıştığımız arazide sahipsiz dolanıyordu, her gün yanımıza geldiği için alıp şantiyeye getirdik en sonunda, aslında çok kaliteli bir çoban köpeği, yalnız yavruyken bir şekilde bacakları çarpık gelişmiş, yürümesinde aksama olunca birde dişi olunca sokağa terkedilmiş diye düşünüyorum.

Baş yapısı, vücut orantısı, rengiyle kangal olmasa da kangala oldukça yakın cinsinin iyisi bir köpek. Tahminen 4.5-5 aylık.

Ve sıra geldi şantiyemizin güzellik kraliçesine.

Kadromuza katılan son köpeğimiz dişi beyaz bir Husky. Şantiye sahamıza yaklaşınca dikkatimi çekti.İlk bakışta aşk derler ya görür görmez seni sokaklardan kurtaracağım deyip şantiyeye soktum. :)

Oldukça güzel ve çok sempatik cana yakın bir köpek.

Husky cinsi köpekleride hiç sevmezdim, ısınamadığım bir cinstir normalde. Bizimki sayesinde fikrim değişti.

Bu fotoğrafı başka. :)

Sayın syılmaz, hayırlı oldun. konuda köpeklerde çok iyi.
okunması kolay (Malum okumayı pek sevmeyiz), anlaşılır bir üslup. Epey ilgi çekip, takip ediliceğeni düşünüyorum.

Bu sayfalara epeydir uğramamıştım, Kuzey'in yüzündeki o üzgün, masum ifade canımı çok acıttı. Van'da Garip adını verdiğim sokak köpeğimi hatırladım. 12 kişilik yavru köpek grubunun en irisi olmasına rağmen en mazlumuydu. Diğer yavrular gelip önünden yemeğini alıverirlerdi hırlayarak hiç sesi çıkmazdı.:( Kısırlaştırma ve aşılar için götürdüğümüzde kafese koydurduğum için bana küsmüştü, Garip diye seslendiğimde arkasını dönmüştü ve üç gün boyunca küs kaldı bana. Serbest bırakınca yine barıştık, başını okşamama izin veriyordu o sulu sulu gözleriyle bana bakarak. :(