agaclar.net

Geri Dön   agaclar.net > Hayvanlar > Evcil Hayvanlar > Köpekler
(https)




Beğeni Düzeni6Beğeniler
  • 6 Gönderen ilksenozturk

Cevapla
 
Bookmark and Share Dış Bağlantılar Konu Araçları Mod Seç
Eski 22-06-2011, 08:58   #1
Ağaç Dostu
 
ilksenozturk's Avatar
 
Giriş Tarihi: 19-04-2007
Şehir: istanbul
Mesajlar: 1,351
Köpeklerle mutlu yaşama rehberi

Bu rehberi yazmamın en büyük nedeni, son derece iyi niyetle yaptığımız yanlışları fark etmek ve dört ayaklı dostlarımızın bizden ne istediklerini daha kolay anlamaktır.

Köpekler, artık hepimizin bildiği üzre kurttan türemiştir. Yani bir sürü hayvanıdır. Bu bizim anahtarımız olacak: Sürü hayvanı…

Yani tek başına yaşayamazlar! Peki sürüler nasıl yaşar?

Öncelikle, bir sürü liderine, otoriter bir figüre ihtiyaç vardır. Ne yazık ki birçoğumuz “otorite” sözünü yanlış anlıyoruz. “Köpeğine otoriter davranmalısın” deyince, “Ne yani onu döveyim mi?” diye cevaplar alıyorum. Otoriter olmanın, kızgın ve agresif olmakla hiç alakası yoktur! Otoriter olmak, kendinize güvenmek ve karşınızdakinin sorumluluğunu almaktır; tıpkı hata yapan bir çocuğu dövmek yerine, karşısına alıp konuşan bir ebeveyn gibi olmaktır. Dönelim sürümüze…

Bir batında 6 köpek doğarsa, bu köpeklerden sadece 1 tanesi dominant yani baskın tip olur. Diğerleri otorite için mücadele eder ama sonunda baskın olana uymayı seçeceklerdir. Peki bundan çıkan sonuç nedir? 10 köpekten 9 u doğal olarak takipçi olmayı ister. Yani lidere uymayı. Böyle mutlu olacaklardır. Doğada hiçbir canlı, onu en çok seveni takip etmez, güçlü ve otoriter olanı takip eder.

Yanlışlar neden kaynaklanıyor?

Biri bize balina yavrusu ya da fil yavrusu verse “ Ben nerden bileceğim ona nasıl bakılacağını?” deriz ama iş köpeklere gelince hazırızdır onların birer İNSAN olduğuna inanmaya. Yani köpekler üzerinde insan psikolojisi uygularız. İşte davranış bozukluklarının ve mutsuzlukların birçoğu, köpeklerimize köpek gibi değil de insanmış gibi davranmamızdan kaynaklanır. “Ama o bir köpekten çok daha fazlası!” diyenler var; “köpekten fazla olmak mı? Köpekleri mi aşağılıyorsun yani?” Köpek köpektir, balina balina, insan da insan. Öncelikle bunu kabullenmemiz gerek.

Köpeğe nasıl köpek gibi davranılır?

Gök gürültüsünden korkan bir çocuğunuz olsa nasıl tepki verirsiniz? Muhtemelen gider sarılır ve ona güvende olduğunu hissettirmeye çalışırsınız. Peki köpeğiniz gök gürültüsünden korkuyorsa? Aynısı değil mi?

Değil! Köpeklerin beyni böyle çalışmıyor! Sonra size sürüden birkaç örnek vererek bu durumu daha iyi açıklayacağım ama şimdilik şunu söyleyeyim. Bir köpek korku belirtisi gösterdiğinde, otoriter bir şekilde, onu uyarmalısınız! Sert bir Hayır! işinizi görecektir. Çünkü bir köpeği sevip okşadığınızda, o bulunduğu halin sizin tarafınızdan desteklendiğini düşünecektir. Yani korkan bir köpeği okşarsanız muhtemelen “hımmm. Demek ki burada gerçekten korkmam gerekiyormuş!” diyecektir. Aynı şey birine hırladığında da ya da fazla havladığında da geçerli. “Tamam oğlum, sakin ol!”diye yumuşak bir şekilde bir köpeği severseniz… “işte burası hırlamam gereken yer!” diyecektir.

Sürüdeki hareketler,

Bir köpek, bölgesine yaklaşan bir hayvanı gördüğünde, gidip ona havlayacaktır. Eğer sürü lideri, bu havlamayı uygun görüyorsa, gidip burnuyla başına dokunacak (yani onu sevecek) ve havlamasına eşlik edecektir, ama eğer havlamasını istemiyorsa, boynuna, ona hiç zarar vermeyecek bir ısırık konduracaktır. Çoğu zaman lider, kendisi dururken bir takipçinin etrafa havlamasını istemez! Ancak büyük bir saldırı varsa ya da gençlerin eğitimi söz konusuysa, köpeklerin havlamasına izin verir. Sürüde anormal korkuları olan bir üye varsa, yine yandaş takipçiler, lidere sezdirmeden köpeği ısırarak uyarır! “Korkmana gerek yok.. Hadi geride kalıyorsun!” derler kendilerince…

“Ay canııım! Arabalardan çok korkuyor! Çocuklardan çok korkuyor” diye onun korkusunu daha da fazla beslemeyin!

Köpek beyni bizden çok daha farklı çalışır. En büyük fark, aynı anda iki işi yapamayacak olmalarıdır. Yani, işlemcileri iki programı aynı anda açmaz, ancak baskın olanların daha karışık ve stratejik düşündüğü gözlemlenmiş. Yani bir köpek, çok fazla düşünmek istemez. Sakin, kendisi için karar verilmiş hayatı ister. Köpeklerin, kurallara ve kısıtlamalara ihtiyacı vardır. Köpeğiniz, yatağa çıkmaya izin vermediğiniz için size küsmez! Aksine güçlü bir lidere sahip olmak onu rahatlatır.

Burada, insan- ve doğa arasındaki en büyük farka değinmek istiyorum: Özgürlük.

Özgürlük sadece, insanların sevdiği bir kavramdır. Hiçbir balık, “bugün sürümden ayrılıyım da şöyle bir Sidney koyunu göreyim” demez! Yani bir köpek, kurallarla karşılaşınca, bizim gibi düşümez. Eyvah… özgürlüğüm elden gidiyor…. demez.

Bir köpeğe kural konulmazsa ne olur?

Öncelikle büyük ihtimalle mutsuz olur, neden?

Eğer bir sürüde, Sürü lideri, takipçilerden herhangi birine iş vermemişse, o köpek sürüden dışlanmış ve atılmış demektir ve bu bir köpek için olabilecek en kötü şeydir. Önce lider sonra ailesi dışlar ve bir başka sürüyle karşılaşana kadar – ki kabul edilmesi düşük bir olasılıktır – hayatı zindan olur. Bir sürüde, kimi koruma- kimi yemek bulma- kimi yavruları koruma- kimi gençlerin eğitiminden sorumludur. Yani birinci durum şudur: Köpeğinize kurallar koymazsanız, kendini dışlanmış hissedecek ve sürekli yeniden kabullenilmek için, sizi tavlamaya, gözüne girmeye çalışacaktır. Çoğu, çok hareketli ve neşeli sandığımız köpek, aslında çaresizce, kendisini sürü liderine yani insana kabul ettirmeye çalışıyordur. Aşırı bölgeci ve korumacı oluyordur. Ya da zıp zıp, sahibinin yüzünü yalamaya çalışıyordur – bu köpeklerde yavruların anneleri için yaptığı bir davranıştır, sevgi değil, ilgisizlik belirtisidir. Ya da artık durum o kadar- o kadar ileri gitmiştir ki, kuyruğunu kovalamak gibi obsesif davranışlar başlar.

İkinci bir durum ise şu: Yukarda dediğim gibi birçok köpek takipçi olmak ister, ama sürünün bir lidere ihtiyacı olduğunu düşünmeye başladığında, bu görevi kendisi doldurmaya çalışacaktır. Yina aşırı koruma durumu başlar, çünkü sürüsünü korumaya çalışıyordur ve tabi misafirlere dahi izin vermezler, bazen eşinizin yanınıza oturmasına bile kızarlar. Oyuncaklarını istediğiniz zaman size vermezler. Bunlar sizin yaşadığınız problemlerdir ama onun açısından iş çok daha kötüdür. Öncelikle, çok fazla şeyi aynı anda düşünmeyi sevmeyen beyni fazla zorlanıyordur, “nereye gidicem, nerede durucam, iyiler mi….” Ve daha da önemlisi, sürekli liderlik savaşına maruz kalıyordur. Gündüz her şeyi yapmasına izin verip, gece olunca, “havlama! Hayır!” diyorsanız, bu onun için bir liderlik savaşıdır. “Hey sen de kim oluyorsun takipçi!” diyorlar içlerinden size. Sözün özü, siz bir öyle- bir böyle davrandıkça, sinirleri altüst olacaktır.

Peki ya yasaklamalar?

Özellikle yavru bir köpeği eve aldığımızda yaptığımız en büyük hata, bütün evi “özgürce” gezmesine izin vermemizdir. Çünkü yavrulara, annesi, yuvalarından iki metre öteye gitmesine izin vermez, gitmeye çalışırsa, hopp yakalar ve geri koyar, eğer ısrar ederse, bir ısırık bir minik havlama… ama bunları yaparken kesinlikle sinirli değildir. Köpekler birçok zaman sinirli oldukları için hırlamazlar, neyse konuyu dağıtmadan yavruya döneyim. Bir evi özgürce! dolaşmasına izin verilen yavru, aslında özgür olduğunu değil, kaybolduğunu düşünecektir! Özellikle yavrular, ilk geldiklerinde bir odadan daha fazla mekan görmemeleri gerekir, ancak diğer günde evi sizinle beraber, gezmelilerdir. Bu, ona annenin yaptığı bir keşif gezisi gibi gelecektir.

Yani bir yavruya özgürlüğünü vermek, ilk günden korkmasına neden olmaktır. Köpekler yasakları sever. Asla sürülerinden fazla uzaklaşmazlar, liderin yemeğine yaklaşmazlar, bu onların saygılarını belli etme şeklidir. Böylelikle kendilerini güvende ve bir aileye bağlı hissedeceklerdir. Yani bir köpeğin mutfağa girmesine izin vermemek, onu üzmez.

Bu arada, bir de eve gelme, durumunu ele alalım. Köpekler, gezerler. Bu kadar basit işte. Gün boyu yürürler, ve hiçbir mekana, liderin kucağında arabasında gitmezler. Eğer köpeğinizi yeni aldıysanız, evinizin etrafında kısa bir yürüyüşe çıkarın. Sonra eve girin. Eve girerken, her kapıdan önce siz geçmelisiniz, çünkü liderler böyle yaparlar, böylelikle sürünün diğer üyeleri güvende olduklarını hissederler. “Liderim öndeyse bir tehlike görünce haber verir!” derler. Eve girer girmez köpeği serbest – özgür bırakmayın. Önce beraber gezin, evi bölgeyi, yeni ormanı, yeni yuvayı tanıması gerek ve bunu tek başına yapmamalı. Eğer bir yere girmesini ya da balkona çıkmasını istemiyorsanız, ilk günden basit bir, “Şşşşt!” ya da “Hayır!” yeterli olacaktır ayrıca ilerde olabilecek birçok kazayı da önlemiş olursunuz.

Özgür olmak kavramını biraz daha açmak istiyorum. Gün boyu iki metrelik tasma ile bir direğe bağlamak değildir bahsettiğim. Güzel bir bahçede bırakın eğlensin, bırakın alıştıktan sonra, istediği yerde uyusun, sizin için sorun değilse kanepeye çıksın, ama onu çok fazla karar almak zorunda bırakmayın. Yürüyüşün önemini anlatırken daha detaylı bir şekilde ele alacağım özgürlük konusunu.

Köpeklerin, bir sürüye bağlı olduklarını ve sürü liderine ihtiyaç duyduklarını kabul ettik. Özgürlüğün onlar için iyi bir şey olmadığını ve kurallar ve yasaklarla yaşamaları gerekliliğini anladık. Şimdi gelelim diğer bir önemli konuya. Sağlık! Beden, zihin ve kalp sağlığı.

Köpekler için çok basit bir mutluluk formülü vardır: Egzersiz, alıştırma ve sevgi. Köpeğinize sadece, sevgi – sevgi – sevgiiiiii verirseniz de sağlıksızdır hatta mutsuz ve takıntılıdır, sadece egzersiz – egzersiz – egzersiz yaptırırsanız da sağlıksızdır. Bu formülün en önemli kısmı sırasıdır, bozulmaması gerek. Egzersiz – alıştıma – sevgi.

Geldik yürüyüşün önemine, balıklar yüzer, kuşlar uçar, köpekler yürür! 10 dk değil yarım saat değil saatlerce yürür. Ama bizim arka bahçemiz geniş! O zaman bir çadır kurun ve orada yaşamaya çalışın. Hayır! Köpekler yürür, en az bir saat her gün yürümeleri gereklidir. Yaşa ve cinse göre değişebilir ama mutlaka, her gün en az bir saat ve hatta en iyisi belli bir rutine bindirmektir. Şu saatler arasında…. diyebilmektir. Peki bir köpek yürüyüşü nasıl olmalıdır?

İşte bir yanlışımız da burada başlıyor… Dışarı çıktı, istediği gibi gezsin tozsun! Özgürlüğü sevmediklerini söylemiştik, peki ya sürü de işler nasıl gidiyor? Sabah erkenden herkes kalkıyor ve liderin peşinden saatlerce yürüyorlar, hiç durmadan, çiş arası vermeden, “yaaa ama şurda çok güzel bir ağaç var” demeden…. Yürüyorlar….

İşte size ideal bir köpek yürüyüşü. Kapıdan önce kesinlikle siz çıkarsınız, en yakın yeşillikte iki dakikalık çiş molasına izin verirsiniz, sonra başlar tempolu bir yürüyüş, yoldan geçen kanişe selam vermek yok, ağaçlara işemek, gördüğü her çöpü koklamak yok, yolun ideal bir noktasında durup etrafı koklamasına ve ihtiyaçlarını görmesine izin verebilirsiniz, ama sizin izninizle olmalıdır. Üstelik ideal bir yürüyüşte köpek asla önünüzde olmamalı, bu onun liderliğine izin vermek demektir. Biraz abartılı gelmiş olabilir size, ama gördüğü her şeyi koklayan bir köpek, düşündüğünüz gibi, “çok meraklı” değildir, takıntılıdır. Ya yeni bölge fethetme telaşındadır ya da yeni bölge onu korkutuyordur. Yani köpeklere özgürlüğü, siz verip siz almalısınız, tıpkı oyun saatini de belirlemeniz gerektiği gibi. Oyuncak asla ortada bırakılmaz… Bırakılırsa, takıntılar oluşur ya da artık onlardan sıkıldığı için koltuğu kanepeyi dişlemeye başlar.

Egzersiz bitti, sıra alıştırmalarda… Alıştırma sağlığın zihinsel kısmını oluşturur. Eğitimdir. Nerde nasıl davranması gerektiğidir. Bazen otur- yat- kal bir alıştırmadır, bazen yeni bir komut öğrenme, ama çoğu zaman, gelen misafire hırlamamak ve atlamamak da bir alıştırmadır. Yemeğini beklemek de alıştırmadır. Aslında her bekleme bir alıştırmadır. Yemeği 10sn elinizde tutup köpeğinizin gözlerine bakmak onun için en güzel alıştırmadır. Ağlatmak, yalvartmak demiyorum, ölçüyü belirlemek. Çünkü zihinsel egzersize ihtiyaçları vardır, hem de sevgi dediğimiz şeyden çok daha fazla… Ben böyle söyleyince kızıyorsunuz tabi. Sadece sevgiye ihtiyaçları olduğunu söylüyorsunuz. O zaman üçüncü aşama sevgi.

Birçok araştırma, köpeklerin bizim gibi sevmediğini ortaya koyuyor. Farklı seviyorlar. Sevgi onlar için bazen, gururla baktığınız andır, bazen yemeğini vermeniz, sizinle yan yana yürümesidir. “Ubu cubu cubuuuu…” çoğu zaman onun sevgiden anladığı şey değildir. Sizin tuhaf seslerinize tepki vermesinin nedeni, bunun bir oyun ve ya masaj vaktini çağrıştırıyor olmasıdır. Köpekler, vıcık vıcık sevilmekten anlamazlar, iyi bir masajdan, ve sevgi dolu bir elden anlarlar. Neden?

Öncelikle dediğimiz gibi, hiçbir sürü üyesi bir diğer üyeyi “agu cugu cugu” diye sevmez, bu tarz sevgi daha çok kendi, insani duygularımızı tatmin etmek içindir.

Daha da önemlisi, köpeklerin beyinlerinin %80 i koku ile çalışır, sonra dokunuş, sonra göz ve sonra kulak. Yeni doğan bir köpeğin en son kulakları duyar hale gelir. Kör bir köpek, kör bir insandan çok çok çok daha rahattır çünkü duvarların bile kokusunu alabilirler. Daha da ötesi var, dokunuş. Hani derler ya köpekler korkuyu hisseder. İşte bu onların, koku- dokunma duyularının çok üst düzey olmasındandır. Yani bir köpeğe, “seni seviyorum” demektense onu sevdiğinizi hissetmeniz daha iyidir. Onunla gurur duyduğunuzu hissettiğinizde bu onu kesinlikle anlayacaktır. Yalandan bir “Kötü Köpek” deyip aslında yaptığını muzurca bulup içten içe gülüyorsanız, davranışına kesinlikle devam edecektir. Konuyla alakası olmasa da bir diğer büyük yanlışı yeri gelmişken düzeltmek istiyorum. Eskisi kadar kalmasa da, tuvalet eğitiminde kullanılan bir metot vardır ya. Çişini koklatmak. Bu köpeğe sandığınızdan çok zarar verir. “Bir daha duvara yazı yazmıcaksın” diye kızdığınız çocuğunuzun parmağını kesmek gibi. Yani orantısız güç uygulamış olursunuz ve çoğunlukla mesaj doğru yere gitmez.

Konumuza dönersek, köpekler sevgiyi, koklayabilir, hisseder. Yanınızda sakince uyuması yüz kez “seni seviyorum” demenizden çok daha anlamlıdır.

Eve geliş ve yürüyüşten sonra önemli bir diğer konu yemek yeme ritueli. Evet sizin için sıradan bir öğün onun için ayin gibidir. Pat kaba doldur.. hoooop önüne… Bir rituele yaptığınız saygısızlıktır. Doğada sabah kalkıp saatlerce yürüdükten sonra önce liderlerinin bitirmesini beklerler, sonra kendileri yerler. Yani yemek bir yürüyüşten sonra gelmeli. Yemeği kazanmalı ve en önemlisi yemeği daima önce siz yemelisiniz. Beklemenin önemini vurgulamıştık. Beklemeli. Liderini beklemek ona ancak güç katar, onu insanlaştırmayın, “ayyyy canım aç kaldı nasıl bakıyor” demeyin. Köpekler bir hafta aç kalabilirler! Aman ha onu aç bırakmaya kalkmayın, sadece demeye çalıştığım, sizi yemek yerken beklemek onu acıktırmaz, zihinsel olarak sınar yani mutluluk formülümüzün ikinci ayağı gerçekleşir. Sonra… Mamayı kaba koyduk. Acele etmeden nerede yemesini istiyorsanız oraya gidin. oturmasını ve bir 5-10 sn beklemesini sağlayın. Köpek eğitimindeki, otur, bir kurabiye, yat, bir kurabiye daha… gibi değil bu uygulama. Yemek için beklemek! Eğer bu ritueli daha anlamlı bir hale getirmek istiyorsanız, mama kabının her an sizin kontrolünüzde olduğunu hatırlatmakta yarar var. Yani bir “heyyy” diyip kabı hafifçe yukarı kaldırın ve yemeyi bırakmasını isteyin. Kabı öne doğru çekmeyin! Bu takip mekanizmasını çalıştırıp inat etmesine neden olacaktır. Bir beş saniye bekleyin ve yine verin. Ya da “hey” diyip, mama kabının üzerine elinizi koyun ve yemeyi bırakmasını bekleyin. Bu çok sağlıklı bir alıştırmadır. Oyuna çevirmeyin ve daha önemlisi, o bir insan değil “işkence yaptığınızı” düşünmeyin! Yemekle ilgili son bir not ise, bu alıştırma, hızlı yemesini engellediği için sağlığına da yararlıdır. Yemeğini telaş içinde yemesine izin vermeyin, ve sizin liderliğiniz olmadan yediği her yemek telaş içindedir. Bu alıştırmadan sonra yemek yerken ne kadar sakinleştiğini göreceksiniz, çünkü “ben yemek yerken bile liderim her şeyin kontrolünde” güveni yaşayacaktır.

Şimdi köpeğinize nasıl davranmanız gerektiğini yeniden düzenlemenin tam zamanı. Unutmayın o sizin bütün sevgi ihtiyacınızı karşılarken, onun da sizden beklentileri var. İyi bir lider olmanız için her şeyini verebilir. Uzun bir yürüyüş için, kurallar koymanız için… sıkı bir sarılma için… Ve sakın umutsuzluğa düşmeyin. Doğada hiçbir hayvan, geçmişi ya da geleceği düşünmez. Anı yaşarlar. Bir anda nasıl değiştiklerine inanamayacaksınız. Çoğu zaman hatalarını devam ettiren, hatta takıntılı olmalarına neden olan faktörün insanlar olduğunu göreceksiniz.

Şimdi birçok insan için en önemli konu başlıyor: Türler.

Çoğumuz araba markası seçer gibi köpek seçmeye meraklıyızdır, hâlbuki tür, onların dünyasında çok da önemli değildir.

Çoğu zaman küçük köpeklerin, koca koca köpekleri nasıl susturduğunu görürsünüz. Köpeklerin dünyasında boy kilo yoktur. Sadece enerji ve pozisyon vardır. Sürüdeki konumu ne?

Enerji nedir?

Köpeklere mutsuz bir hayat sürdürmemizin en büyük nedeni, onları tür olarak görmemizdir, halbuki enerjilerine bakmamız lazım.

Çok enerjik bir köpek, eğer siz yeterince egzersiz yaptıramayacak bir hayat sürüyorsanız, kısa sürede hayatınızı ele geçirip baskın ve mutsuz bir köpek olacaktır. Eğer çok aktif bir insansanız, düşük enerjili bir köpeği hayatınıza zorla sokup onu çok zorlayabilirsiniz, ve yine mutsuz bir köpek çıkar ortaya.

Yani bir köpek seçerken, önce aynaya bakmalısınız. Hayatım hangi enerjide bir köpeği mutlu eder. Kesinlikle kendi enerjinizde ya da biraz düşük olanı almalısınız.

Köpek seçerken bir diğer hata, barınağa gidip köpeklere bakıp acımanızdır. Eğer birine yardım edecekseniz ona acımamalısınız. Bilmiyorum, hiç yenidoğan bebek ünitesini gördünüz mü? Hemşireler, alır o, eti budu olmayan minicik bebekleri, evirir çevir, iğne yapar. Biz olsak aman başını tut, ama belini tut, aman acımasın diye, kaslarına zarar veririz. İşte köpeklere de acıyarak yaklaşırsanız ilişkinize zarar verirsiniz. Dedik ya hissi, hissederler. Üstelik zayıf duygularla başlayan ilişkinizde zayıf bir liderlik ortaya koymuş olacaksınız ve bu da yukarda uzun uzun belirttiğim mutsuz köpeği doğuracaktır.

Bir diğer yanlış köpek seçimi ise, köpeğinizi kaybettikten hemen sonra yeni köpek almaya gitmenizdir. Acınızı ve sevginizi anlıyorum ama yeni bir köpek almadan önce en az 20 gün geçmesine özen gösterin. Hem acınıza saygı duyup derinlemesine yaşayın, hem de yeni köpeği mutsuz etmeyin. Hemen bir köpek alıp, acınızı unutturmasını beklemeyin. Unutmayın asıl büyük değişimi yaşayan o olacak ve bunu üzülerek kaçırmak istemezsiniz.

Türlere geri dönecek olursak. Tür köpeğin hayatında sadece iki noktada önemlidir: Oyunlar ve bakım. Yani aslında her köpek köpektir. Şivava ya da danua olması fark etmez.

Yani, yukarda belirttiğim kurallar hepsi için geçerlidir. Ama biz küçük köpekleri bebek gibi görmeye meyillidiriz. Halbuki o 5 kızgınlığını yaşayan çıldırmış bir köpek bile olabilir. Bir pitbulun ağzını, elinize yaklaştırmasına bile izin vermezken bir york terrierin elinizi kemirmesi “ay canıııım çok tatlı” diye karşılayacağınız bir olay olur. Kendilerine bebek gibi davranıldıkları için küçük köpeklerin büyüklere oranla daha sorunlu ve delirmeye yakın olduklarını eminim hepiniz fark etmişsinizdir. O küçük olduğu için, kurallara ihtiyaç duymaz.. “Ama o bebeeeek!” Hayır o bir köpek ve çok mutsuz. Küçük ırklarla ilgili bir diğer büyük sorunsa, küçük oldukları için evin onlara yeterli olacağını düşünüp, yürüyüşe çıkarmamak. Yukarda yürüyüşün öneminden bahşetmiştim. Onlar da köpek, boyu ne olursa olsun yürümeli. Yürümek, hem fiziksel hem psikolojik bir egzersizdir. Küçük köpeklerin daha hareketli olmasının da nedeni budur. Yürüyüşe çıkmadıkları için, asla içlerindeki delirtici enerjiyi dışarı atamazlar.

Küçük köpeklerden çıkıp büyük köpeklere gelelim.

70lerde dobermanlar, 80lerde alman kurtları 90larda rotweillerlar 2000 lerde pitbullar…. Adeta moda gibi değil mi? Bunlar dünyanın en kötü köpekleriydi bir zamanlar… ve bir çoğu sadece iyi liderler bulamadıkları için uyutuldular. Üstelik durumdaki çarpıklığı hemen görebilirsiniz. 80lerin en kötü, en saldırgan, çocuk öldüren köpeği günümüzün en iyi koruyucusu ve aile köpeğidir. Alman kurtları. Rotweillerlar ne kadar kötü değil mi? Hele pitbullar off off…

Aslında bu köpeklerin tek suçu, gerçekten güçlü olmaları, kaldı ki birçoğu insan ıslahlaştırılmasıyla oluşmuş, yani evrimi doğal olarak geçirmemiş türler. Yani önce üretip sonra kötülüyoruz her şeye yaptığımız gibi. Pitbullar, doğanın en narin ruha sahip hayvanlarıdır neredeyse… Çok güçlü oldukları için köpek kavgalarının favorisi oldular ve bir grup manyak insan olamayan iki ayaklı canavarın elinde mahvoldular.

Kesinlikle hiçbir türde saldırganlığa meyil yoktur, dogolar dahil. Her köpek gibi bu köpekler de ergenliğe geçerken gücünün farkında olmayacaktır. Yani oyun oynarken, elinizi kanattı diye. “Ahaaa! Pitpul yakaladım seni” demeyin ve ergenlik dönemindeyken kesinlikle çocukların yanındayken gözetim altında tutun. Abartmayın, sizden daha düşünceli olduklarını göreceksiniz. Ama özellikle güçlü ırklarla, güreş, halat çekme gibi oyunlarda oynamayın. Ve unutmayın bir golden da, şivava da, schnazer da tv de gördüğünüz pitbullar kadar delirtilebilir.

Ayrıca enerjiye gelirsek yeniden. Rotweillerlar çok enerjilidir diye bir genelleme de söz konusu değildir. Çok enerjik bir stbernard olabileceği gibi, yerinden hareket etmeyecek goldenlar da vardır.

Sözün özü, pitbullar öldürür, şivavalar çılgındır, alman kurtları çok iyi korur gibi genellemelerin hiç biri ama hiç biri doğru değildir. Bu, İngilizler hızlı koşar, Fransızlar iyi resim yapar demek gibidir.

Peki tür ne zaman önemlidir?

Oyun ve bakım:

Köpeklerin genel olarak ihtiyaçlarını yazmıştım, şimdi ise türlerin ihtiyaçlarına gelelim.

Her türün kendine has bir ihtiyacı vardır ve eğer bunları tatmin etmezseniz, karşılayamazsanız yine sorunlar ve mutsuzluk başlar.

Mesela av köpeklerinin koku duyuları daha gelişmiştir, eğer siz bu konuda bir şey yapmazsanız, yürüyüşü burnunuzdan getirirler. Her ağaç başında üç dakika geçirmek zorunda kalırsınız.

Öneriler: Bir pet şişeye bir tavuk bulyon koyun ve su ile eritin, sonra köpeğinizin sevdiği bir oyuncağı bir yere saklayın. (Dışarda tabiî ki) ve hazıladığınız suyla karışık bir yol çizin. Ve köpeğinizi serbest bırakınJ. Oyuncaklarını saklayın, bazen sevdiği bir yemeği, kitaplığın rafına koyun.

Bir çoban köpeği, kesinlikle çok yürümek hatta koşmak isteyecektir. Top atma oyunlarını sık sık oynamanız gerekir.

Setterler ve labrodorlar, yüzmeyi sever. Deniz ya da havuz yoksa en azından bir leğen suyu balkona koyun. Bırakın etrafı ıslatsın.

Buldog, boxer, pekines gibi burnu basık köpeklerin, koku alma duyuları diğer köpeklere oranla zayıf kalır ve koku bir köpeğin hayatındaki en önemli duyudur. Bu nedenle özellikle bu köpeklere koku alma egzersizleri sık sık yaptırılmalıdır. Yoksa kör olmasa bile, etrafındaki şeyleri devirmeden yürüyemeyen bir köpeğiniz olur, hatta genellikle tembelleşirler.

Her türün kendine has özelliği var ve mutlaka bunları araştırıp öğrenmelisiniz.

Bakım konusuna gelince.

Her köpeğin genel bakımı vardır, ama türlere özel bakım çok başka.

Mesela Husky gibi soğuk bölge köpekleri, ahhh ahhh egolarımız yüzünden sıcakta yaşamaya mahkûmdur. Mümkünse, balkonun bir köşesine nemli bir havlu halı vb. serin. Serinletmeye bakın, traş ettirin.

Ya da boxer, buldog sharpei gibi buruşuk türlerin, buruşuklukları düzenli olarak temizlenmelidir, yoksa çok ciddi mantar sorunları ve pis koku ile baş etmek zorunda kalırsınız. Koku demişken, türlerle alakası olmasa da bir diğer genel yanılgı. Köpeklerin ağzı yaşlandıkça kokmaz. Ya gençken diş sağlığına önem verilmemiştir ya da bir mide sorunu yaşıyordur.

İşte böyle, türler sadece sorumluluklarınızı değiştirir. Köpeği daha güzel ya da çirkin yapmaz.

Şimdi köpeklerle ilgili genel sorunlara gelelim ve kendimizle yüzleşelim.

Bir köpek evinizi mahvedip her yeri parçalıyorsa, “çok yaramaz çoook” demeyin. Egzersizlerini yaptırmıyorsunuz ve enerjisini başka şeylerle atmaya çalışıyordur.

Bir köpek, fazla havlıyor ve saldırganlık gösteriyorsa, size güven duymuyor ve sizi koruma ihtiyacı duyuyordur. Hemen dik yürümeye ve biraz daha kendinize güvenmeye başlayın.

Bir köpek insanların üstüne atlıyorsa, çok dost canlısı olduğundan değildir, dominant olup sürü toplamaya çalışıyordur. Yani aile duygusu verememiş olabilirsiniz.

Bir köpek, mama kabına yaklaştırmıyorsa, size saygı duymuyordur. Bir dahaki öğünde hemen kontrolü ele alın.

Bir köpek, bisiklet peşinde koşuyorsa, “Köpek tabiî ki kovalar” demeyin, tür genlerini tatmin etmiyor ve düzenli egzersiz yaptırmıyorsunuz demektir.

Bir köpek, yatağınıza başkasını yaklaştırmıyorsa, “ay beni çok seviyor” demeyin. Muhtemelen ailenin en zayıf üyesi olarak sizi görüyor ve diğerlerine karşı korumaya çalışıyordur. Annelerin yavrularını, sürü erkeklerinden korudukları gibi.

Bir köpeğin korkusu varsa, yüzleşmesini sağlayın. İnsanlar gibi hayatlarının sonuna kadar unutamayacakları bir deneyim olmayacağına emin olun. Sadece bir an zorlanacak ve sonra rahatlayacaktır.

Köpekleriniz, diğer köpeklere karşı saldırganlık gösteriyorsa, başka köpeği yanında severek bu huyundan vazgeçirebileceğinizi düşünmeyin. Sadece düzenli olarak uyarın ve size konsantre olmasını sağlayın. Eğer durum çok ciddi ise mutlaka bir profesyonelden yardım alın.

Sorunlara doğru teşhisler koyun ve üzerlerine hikaye yazmaktan vazgeçin. “Yemeğini dağıtarak yemeyi çok seviyor.” Muhtemelen, yemeği çalınacak korkusuyla acele ediyordur.

Birçok sakin denilen köpek, aslında ağır depresyondadır. Bir çok saldırgan denen köpek, aslında sadece bölgesini koruyordur. Çok oyuncu denilen köpek, muhtemelen egzersiz yoksunudur ve kurallar koyulmamıştır.

Köpeklerin, insanlar gibi bir sürü mizacı yoktur. Bir köpek doğal olarak, saldırgan ya da doğal olarak isteksiz olmaz. Sağlıklı köpek her zaman sakindir ( oyun oynamadığı süreceJ )

Özetleyecek olursak,

Köpekler insan değildir. Bu onları daha aşağı ve ya yukarı yapmaz.

Köpekler, sürü hayvanıdır ve lidere ihtiyaç duyarlar.

Köpekler, özgürlüğü sevmezler.

Köpekler, egzersiz alıştırma ve kendi anladıkları gibi sevgiye ihtiyaç duyarlar.

Köpeklerin türleri üzerinde genelleme yapılamaz.

Küçük köpekler de yürüyüşe ihtiyaç duyar.

Köpeğinizin türünü öğrenip bu genlerini de tatmin etmeniz gereklidir.

Sorunlarınıza, hikaye yazmayın ve doğru teşhis koyun.

Gözlemleyin, yaratıcı olun.

Yedikule Hayvan Barınağından Alıntıdır


Düzenleyen uzaytek : 20-09-2011 saat 10:32 Neden: yazarin isteği
ilksenozturk Çevrimdışı   Alıntı Yaparak Cevapla Başa Dön
Eski 22-06-2011, 09:01   #2
Ağaç Dostu
 
ilksenozturk's Avatar
 
Giriş Tarihi: 19-04-2007
Şehir: istanbul
Mesajlar: 1,351
tamamına katılmak zorunda değiliz ama çok uzun ama çok güzel bir yazı,
tersten bakmamızı sağlıyor

ilksenozturk Çevrimdışı   Alıntı Yaparak Cevapla Başa Dön
Eski 18-01-2014, 11:45   #3
Ağaçsever
 
Giriş Tarihi: 20-12-2013
Şehir: Polatlı
Mesajlar: 32
İzlerken duygulandım.

Sweet Mama Dog Interacting with a Beautiful Child with Down Syndrome Jim Stenson - YouTube

tortunga Çevrimdışı   Alıntı Yaparak Cevapla Başa Dön
Eski 13-04-2022, 23:54   #4
Yeni Üye
 
Giriş Tarihi: 12-03-2022
Şehir: İzmir
Mesajlar: 5
Şivavalar çılgındır evet ama bence gayet iyi eğitimli,tatlı ve sadık köpeklerdir.

eysorindik Çevrimdışı   Alıntı Yaparak Cevapla Başa Dön
Cevapla

Konu Araçları
Mod Seç

Gönderme Kuralları
Yeni konu gönderemezsiniz
Konulara yanıt veremezsiniz
Ek dosya yükleyemezsiniz
Kendi gönderilerinizi düzenleyemezsiniz

BB code Açık
Smilies Açık
[IMG] Kodu Açık
HTML Kodu Kapalı
Trackbacks are Açık
Pingbacks are Açık
Refbacks are Açık


Forum saati Türkiye saatine göredir. GMT +2. Şu an saat: 10:41.
(Türkiye için GMT +2 seçilmelidir.)


Forum vBulletin Version 3.8.5 Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
Search Engine Optimization by vBSEO 3.6.0
agaclar.net © 2004 - 2024