Doğada Başınızdan Geçen İlginç Öyküler

[Mahmut Leventoğlu]

Sevgili Ağaçlar net ailesi bu başlıkta ''Doğada Başınızdan Geçen İlginç Öyküler'' i burada paylaşalım.

Türkçemize ve yazım kurallarına özen gösterelim

[ahmeter]

Adapazarı yakınlarında grup halinde ormanda yürüyoruz .rehberimiz yağmur geliyor dedi. hava açik güneşli anlıyamadık şaşırdık ses cıkarmayın dedi evet yakında bir yere yağmur yağıyor ve oradan bir uğultu geliyor o ses yağmurun yapraklara çarpmasından oluşan bir ses rehberimiz tecrübeli ıslandık ama az ıslandık iyi günler

[ahmeter]

Eşimle beraber ağaçlık dere kenarında resim cekiyorum .Birden ağaçların arasından elinde balta bir adam ortaya çıktı .Benim de resmimi cek dedi ister istemez çektim .Adamın gitmesini bekliyorum ver benim resmimi diyor şimdi makinadan resim cıkmaz diyorum anlatıncaya kadar akla karayı seçtim doğa resimleri çekmeye gitmiştim cok korktum .Kulağıma küpe

[tener]

Araba ile seyahatte olduğumuz bir gün,gitmekte olan güzergahımızda yağmur yokken,birden sicim gibi yağmur yağan bir alana ani giriş.Hiç yaşadınız mı?

[ahmeter]

Çeşitli ülke insanlarınla beraber avusturyada bir park geziyoruz bol ağaçlı bir yere geldiğimizde herkes cebinden 2 ceviz cıkarıp birbirine vurmaya başladı biz şaşkın ne oluyor demeden sesi duyan sincapların önümüze gelip cevizleri yemeleri ve insanlardan kaçmamaları cok şaşırmıştık iyi günler

[tener]

Çok ilginç,ve hoş.

[ahmeter]

Bende öykü çok ama başka yazan yok herhalde ben yazmaya doyamıyacağım .Antalya kemerin içinden dağ yolundan değişik bitki bulmak için araba ile dağa çıkıyoruz .Her şey yolunda bir an geldi değişik bitkiler bulmuştuk dönmeye karar verdik ama nasıl döneceğiz yol ancak 1 arabalık sağ taraf yamaç sol uçurum 1 saattir cıkıyoruz hiç farkında değiliz arabayı manevra ettirip geri dönemiyoruz biraz cıkalım bir yer bulur döneriz olmuyor sis artıyor panikledik .Sonunda arabayı kaldıra kaldıra olduğu yerde çevirdik ve perişan olduk yol dağın tepesinde meteoroloji istasyonuna çıkan özel bir yolmuş teçrübesizlik onun için daima rehber şart iyi günler

[Mahmut Leventoğlu]

Sevgili Ahmet Er ;
Öykülerin güzel ama biraz daha uzun anlatılar olsa dah da hoş olurlar gibime geliyor.
Lütfen devam et

[ahmeter]

Tavuğun ne alakası var diyeceksiniz bakın anlatayım Zonguldağa gidiyoruz mevsim bu mevsim Düzceyi geçtik nıyetimiz yolda köylülerden dağ çileği almak bulamadık reçeli nefis oluyor neyse yol üzerinde bir köye saptık araştırdık 1 saat bekleyin toplıyalım dediler kabul ettik . Köyü geziyoruz bir aile ısrarla bizi öğlen yemeğine davet etti kabul ettik bahçede oturuyoruz evin genç çocuğuna tavuk kesmesini söylediler bir heves gitti hemen elinde kesilmiş tavuklan döndü bakamadım neye bakamadım elindeki tavuğa tüylerini derisinle beraber yüzmüş ne kadar kötü tavşana benzemiş yemekte yanlız pilavını yiyebildim. iyi günler

[ahmeter]

Almanyaya gidiyoruz Avusturyada bir kasabada durduk öğlen yemeği için bir lokantaya girdik ne yiyelim tavuğa karar verdik 4 kişiyiz Almancamız zayıf içimizden biri gelen kadın garsona tavuk istediğimizi anlattı ama ne anlatmıış hepimizin önüne birer adet bütün tavuk 3 tavuğu poşete koyup arabaya aldık bir tavuklan karnımızı doyurduk 2 gün yolda o tavukları yedik iyi günler

[Vildan Sönmez]

İlginç mi bilemem ama o an görüntü harikaydı. Fahri ile İspir’e gitmek için Ovit Dağı ve Ovit geçidi aşılacak..(Mayıs 2008)
Dağ yüksek geçit ve yol zorlu. Ovit geçidinde ilerledikçe yükseldik, yükseldikçe karlar ve çığlarla kendimizi kışın ortasında bembeyaz bir dünyada bulduk. Manzara güzel mi güzel. Anlatmak yetmez, görmek lazım. Zirvede 2.640 metre yüksekliğe ulaştık. Kışın karda ulaşıma kapanıyormuş. Yetkililer tünel mi, duble yol mu derken kışlar geçiyor. Bir yanında İkizdere ve Rize diğer yanında İspir ve Erzurum.
Tekrar aşağı inerken yolumuzu kalabalık bir sürü kapattı. Yol boyu yaylalarda bu görüntü hep karşımıza çıktı. Dağlarda ayrı güzel, yaylada ayrı ama Ovit geçidinde bir başka güzeldi.

[tener]

Harik bir anı Vildancığım.Bir de benden.


Çocukken ,anlatılan hikayeleri ilgi ile dinlerdim.Eskiden ,köy ve kasaba evleri(orta Anadolu)çok büyük olurdu.Anneannemlerinde böyle bir evi vardı.Kocaman bir avlusu olan bir ev.Evlere su getirilmeden önce ,aşağı mahallede akan dereden ,hayvanlarla ****,yürüyerek eve su taşınırdı.Bu gidiş gelişlerin bile bana zevk verdiğini hatırlarım.Elbetteki 8 yaşındaki biri çin her yapılan iş bir oyun niteliğini taşır.Eşeklerle (taşınan sular)teneke bidonlarda taşınan sular ,getirilip evdeki testilere boşaltılıp içilirdi.Bu testilerin yeri genelde,aşağı katta,girişte karanlık ve serin bir bölümde olurdu.
Evin herhangi bir yerinde gizlice yaşayan bir yılanın,yumurtalarını ev sahibi bulur.Ne olduğunu bilmediği için,farklı ve daha iyi bir yere yerleştirir.Yılan yerine döndüğünde bakar ki ..yumurtaları yerinde yok,çok kızar ve öfkelenir.Gidip bu su testilerinden birinin içine girip zehrini boşaltır.Fakat bir tesadüf eseri daha sonra yumurtalarını bulur.Yılancık çok üzülür.Gidip testilere bakar.Ve zahrini akıttığı suyun halen kullanılmamış olduğunu görür.Testiye sarılarak,onu kırar.
Ne derece doğrudur bilmiyorum ama...bu hikayeyi hep dinlemişimdir.Ve küçükken ,herhangi bir canlıya zarar vermemenin , ne kadar önemli olduğunu yüreğimde hissetşimdir.

[ahmeter]

Geçen sene otobüsle Almanyaya gidiyorum otobüs Bulgaristanda mola verdi . Mola yerinin karşısında çeşme var karşıya geçtim ellerimi yıkarken yanıma bir bulgar askeri araçı geldi yanlız şöför var indi çeşmeden su içmeye başladı bana Türkçe merhaba dedi hoşuma gitti yaklaştım Türkmüş Bulgar ordusunda askerlik yapıyormuş ama devamlı su içermiş gibi çeşmeye başını eğiyor su içmiyor çekingen bir hali var sigaramı almadı elini bile sıkamadım hızla uzaklaştı BENİM GÜZEL TÜRKİYEM ÖZGÜRLÜK

[ahmeter]

6 aydır kimse bir yazı göndermemiş .anlatayım İstanbul sarıyerde köylü pazarı yaşlı bir kadın mallarını yere sermiş ıspanak .sivri biber az domates bir tanede tatlı kabağı .hepsinden az miktarda aldım .Kabağı bütün satıyor kesmiyor onuda bütün aldım .Geçen hafta gitdiğimde bana kabağı beğenip beğenmediğimi sordu cok güzel dedim seneye aynı kabak tohumundan ekersin cinsi güzelmiş dedim nasıl ekeyim dedi zaten birtane verdi evet tohumda bende kabakda bende idi .Kabağı yemiş cekirdekleride çöpe gitmişdi yememiş satmışdı ona söz verdim değişik kabak tohumları getireceğim diye selamlar

[nariçi]

İnegöl Oylat'ın ilerisinde orman içi Alaçam mevkiinde araba ile giderken, aniden bir yaban domuzu ailesi çıkıverdi. Onlar da şaşırdı, bizde şaşırdık. Yanımdaki arkadaş daha çok şaşırdı ki arabadan inerek yerden taş toplayıp başladı domuzlara atmaya. Ana ve baba yanlarında beş yavru düz bir doğrultuda yollarına devam ettiler.

[Vildan Sönmez]

31.08.2005 de yani yazın ortası Enez sahili kalabalık değildi. Sanırım Çarşamba. Biz de denizden çıkmış, giyinmiş sahilde yürüyorduk. Birkaç kişi vardı, biri de simit satan çocuk....Denizin ve gökyüzünün rengi garip bir maviye dönüştü önce. Fotoğraf çektim bir kaç tane. Sonra birden bire ne olduğunu anlamadan ortalık karardı ve denizden müthiş bir rüzgar ve yağmur başladı. Yağmurla birlikte deniz suyu da savruluyordu. Kendimizi sahildeki yaz okulu çardağına zor attık.

Islanmaktan korunacağımızı sanıyorduk. Ama dört yanı açıktı. Islanacağımız kadar ıslandık bari koşa koşa eve gidelim dedik. Ama yağmur ve rüzgarın şiddeti öyle bir arttı ki. Artık ayakta duramıyorduk. Yere kapaklana kapaklana (biz koşmuyorduk rüzgarın şiddeti savuruyordu) kendimizi sahildeki motelin kafesine zor attık. (Gala motel,denize 70-80 m.mesafede)Sonra kafenin camları yere indi, masalar sandalyeler bir tarafa sürüklendi. Hepimiz mutfak tarafına sığındık. Böyle bir fırtına hiç görmemiştim. Yarım saat mi sürdü,vallahi bilemiyorum ama hiç bitmiyecek sandık. Sonra rüzgar dindi, sakin bir sağanak, sonra o da bitti. Arkasından yine güneş çıktı. Hiçbirşey olmamış gibi.

Ogün kökünden sökülmüş ağaçlar gördüm. Limanda balıkçı motorları hasar görmüş. Can kaybı söylentisi de vardı ama gerçek mi bilemedik. En çok da o simitçi çocuğu merak ettim ve birde denizde yakalanmadığıma şükrettim.
Otelin içinden çektiğim kısa görüntülere bazen bakıyor ve bir daha hatırlıyorum o günü.

[Cumhur Tonba]

Başımdan geçen eylenceli bir anıyı anlatmak istiyorum.
Van'da çalışıyoruz. Yaklaşık 12 arkadaş görevli olarak dağlarda fıstık aşılamaya gittik. 2-3 gün kalacağız. Gece oldu. Sohpetler falan. Ateş yaktık. Yemekleri yedik. 4 adet çadır kurduk. Sonunda laf anarşistlerden açıldı. Ya buraya gelirlerse. Ya baskın yaparlarsa falan.Bir arkadaşımız. Gelirlerse gelsinler. Görürler gününü falan. Bayağı kabadayı konuşuyor. Nasıl atıp tutuyor.
Neyse lafı fazla uzatmayayım. Aramızda 5 arkadaşımızda Vanlı. Hepsi kürtçe de konuşabiliyor.
Yatmaya gittik. Gece saat 2 falan. Baktık bizi uyandırdılar. Merak etmeyin. Şimdi o arkadaşa bir süpriz hazırlayacağız. Haberli olun dediler.
5-10 dakika sonra bir gürültü, bir kargaşa. Başları peçeli iki kişi, ellerinde tüfek ( Zaten yanımızda 2 tüfek vardı) konuşmalar yapıyor, bizim Vanlı arkadaş güya tercüme ediyor. İçimizden birisini götüreceklermiş. O arkadaşı seçtiler.
Seyreyleyin gümbürtüyü. Artık gerisini yazmıyorum. Biraz uzaklaştılar. Orada yüzlerini açmışlar. Ama ne film. Buda işte böyle bir anı.

[KUMRU]

Denizli Babadağdayız, arkadaş grubumuzla kış faaliyeti düzenlemişiz, ancak aramızdan sadece 4 kişi kazma getirmiş , diğerlerinde yok. 4 kişi sabah erkenden zirveye doğru yola çıktık, geri kalanlar yayla evinde bizi bekleyecekler. Karla kaplı Babadağ Zirveyi yaptık, kar sınırına inince de "HADİ KUTLAYALIM" dedik, ocağımızı çıkardık, su kaynatıp, çaylarımızı içtik, yiyeceklerimizi tükettik, sohbete dalmışız, bir baktık ki hava kararmış. Vadi sistemi, her yer uçurum, fenerler yetersiz kalmakta, bir yanlış adım atsak, uçurumdan aşağı düşüceğiz, sonra bir de birbirimizi nasıl çıkaracağız? Dedik ne yapalım? "sabahlayalım, geceyi açıkta geçirelim". Yanımızda çadır yok, uyku tulumu yok, yiyecek yok. Allahtan kar sınırındayız hem kuru yerde ateş yakabiliyoruz, hem de kar eritip su elde edip, kalan tek poşet çayı tekrar tekrar 4 kişi içiyoruz.(Dağcı içinden ısınır)Çok üşüdüm, bir arkadaşta bivak dediğimiz bir nevi torba var, bu çeşit survival şartlarında, içine giriliyor. Ablamla girdik içine, uyuya kalmışım, bir de havalandırmamışız, nem yapmış içeriden. Yarım saat sonra uyandığıımda vücudumdaki her bir hücre üşüyordu

[KUMRU]

Hayatım boyunca daha fazla üşümedim. Sabaha kadar ateş yakıp, sıcak su yaptık. Birimizin cebinden unutulmuş bir gofret çıkınca dünyalar bizim oldu, paylaştık. Nihayet sabah oldu, hiç uzak da değilmişiz kampa meğer, ama karanlıkta riske giremezdik tabii ki. Arkadaşlar da bizi çok merak etmişler, attığımız işaret fişeği de kaybolup gitmiş görmemişler. Bu da bize ders oldu, vadi sistemlerinde bir daha dönüşte geç vakite kalmadık

[Ülker]

Ben de hemen aklıma gelen bir anımı paylaşayım
Sabah işe gidiyorum,şıkır şıkır giyinmiş süslenmişim,saçları da sıkı sıkı topuz yapmışım,toplantı var,aheste aheste ilerlerken biri omzuma sertçe birşey attı,hiddetle döndüm arkama kimse yok,şaşırıp devam ederken topuğuma bir tane daha geldi,yine döndüm baktım kimse yok,çok sinirlenmiştim artık,birileri benimle oynuyordu,sinirle hızlanarak yürümeye devam ettim,bu defa da başıma sertçe atıldı ve acıttı,sabrım taşmış bir şekilde döndüm yine kimse yok,durdum beklemeye başladım artık her kimse çıkacaktı ortaya ben de öfkemi çıkaracaktım.derken başıma bir tane daha çarpıp ayak ucuma düştü,baktım ve şaşırdım kırılmış ceviz ayaklarımın dibinde duruyordu ve farketmemle bir karganın inip cevizi kapması bir oldu...evet karga benim topuzlu başımı parlak görünce sert zemin diye düşünüp cevizlerini kırmayı deniyormuş.hareket halinde olunca da zorlanmış hayvancağız,durunca amacına ulaştı.Düşünün halimi, işe gidene kadar kendi kendine gülen bir tip,toplantıda bile kriz geldi kendimi zor tuttum.

[Cumhur Tonba]

Ülker hanım.Gülünmeyecek bir durum değil. Hiç soran oldumu? Neden gülüyorsunuz diye?

[Lilium]

İçimizden birisini götüreceklermiş. O arkadaşı seçtiler.

Sevgili cumhur peki siz o arkadaşınıza sordunuzmu veya baktınızmı pantolonları kurumu diye.

[Ülker]

Sayın Cumhur Tomba, ben kargaların akıllı olduklarına ogün kalpten inandım,
Bir de okadar sıkı topuz yapmamam gerektiğine,hayvancağıza zemin bayağı sert görünmüş olmalı.
Toplantıda kimseye anlatamadım,zaten geç kalmıştım.Ama sonrasında personelle paylaştık,hala espri konusudur,hatırlar hatırlar güleriz.

[Ayşe Özdil]

Bu başlığı görünce; benim de aklıma fotoğraf sevdam yüzünden yaşadığım bir olay geldi. Onu sizlerle paylaşmak istiyorum..
Sene 1987-88 . Cerrahpaşa dan mezuniyetimin ardından , mecburi hizmetli olarak Kars Ana Çocuk Sağlığı merkezine gitmiştim. O zaman Kars henüz birkaç ile ayrılmamıştı. Kritik sınır bölgelerine dayanan geniş , zaman zaman ulaşılması çok güç sınır köyleri ve kasabalarında onlarca sağlık evi ve sağlık ocağı ... Ben de merkezde olduğum için Dünya Sağlık Örgütü , Unicef ve Sağlık Bakanlığıyla eşgüdümlü olarak , uygulanan değişik kampanyaları ( Bağışıklama, kontrasepsiyon , bulaşıcı hastalıklar , taramalar vs.. ) bu uçlardaki sağlık merkezlerine; oralarda yaşayan kadınlara , çocuklara ulaştırmaya çalışıyorum.
Tıbbiyeden yeni mezun olmanın da getirdiği heyecanla, ekibimdeki hemşire , doktor arkadaşlarla her gün farklı sınır köylerini ziyarete gidiyorum..
Tabii emektar, manuel fotoğraf makinam daima yanımda, çantamın içinde..
Yine öyle bir günde Arpaçay sınırında bir köydeyiz...

[Halit Togay]

eee

[nariçi]

Yola çıkıldı ama herhalde araya reklamlar girdi. Sizden ayrılmayalımda anlatın bari.

[Ayşe Özdil]

Kusura bakmayın arkadaşlar , elektrik kesildi de devam edemedim..

İşte Arpaçay sınırında bir köydeyiz. Herhalde son uğradığımız köylerden biriydi ki , güneş batmaya yüz tutmuş .. Son ışıkları, derin bir vadide süzülen Arpaçayın üzerinde ; karşıdaki Ermenistan topraklarına uzanan taş köprü ve hemen ırmağın kenarındaki çok eski kilisenin taş duvarlarına müthiş bir kızıllıkla vuruyor.. Gerçekten büyüleyici bir andı..

[Ayşe Özdil]

Ekipte, benim gibi fotoğrafa meraklı İstanbul Tıp tan bir doktor arkadaş da vardı. Dr. MehmetAli ... O da hep fotoğraf makinasıyla gezer. Biz bu müthiş manzarayı görünce durabilir miyiz ?
-" Aman güneşin son ışıklarını kaçırmayalım !" diye , elimizde makinalar, hafif eğimli vadiden aşağı taş köprüye doğru hızla koşmaya başladık..

Fakat birkaçyüz metre gitmiştik ki , nerdeyse kulaklarımızın dibinde vınlayan takır takır makinalı tüfek kurşunlarıyla ne olduğumuzu anlayamadan kendimizi yere attık. Sürüne sürüne hemen yakındaki bir kayanın arkasına sindik. Bu arada üzerimize yağmur gibi kurşun yağmaya devam ediyordu.Sığındığımız kayanın arkasında, doktor arkadaşla ne yapacağımızı bilemeden birbirimize bakıyor ; olan biteni anlamaya çalışıyorduk...

[nariçi]

Önce hani macera, fotoğraf avcılığı mı diye düşünürken kurşun yağmuru ile heyecan aniden doruğa çıktı. Ama yine yönetmenin reklam arası girdi. İş oradan kurtulmakta kaç gün kaldınız ?

[Ayşe Özdil]

Bu olayı yaşayalı 20 yılı geçti . Bazı ayrıntıları hatırlamaya çalışıyorum. Sanırım, kurşunların tepedeki Türk sınır karakolundan geldiğini kavrayınca, arkadaşla beyaz bayrak bulup uzatabilsek diye konuştuk. Acaba MehmetAli nin mendili miydi ; bir şey attık kayanın üzerinden.. Sanırım bizden de bir karşılık gelmeyince , akabinde yaylım ateşi durdu ve az sonra yanımıza bir askeri jeep geldi. Jeepin içinden bir anda bir sürü silahlı asker indi ve silahlarını bize doğrulttular.O anda, MehmetAli yle benim betimiz benzimiz atmış ; -" Biz doktoruz !!!" diye bağırıyorduk..