Hayvanlar doğada mı olmalı, yoksa barınaklarda mı ?

[gülenmelek]

Hani hep barınaklardaki kedi ve köpeklerden söz ettik ya, bir de Meyvan ve yine uzlaşamama var.

[Ben fakir]

Kedi köpek olayı değil, geneiş manada hayvanları korumadan söz ediyoruz burada...

Bu bir ayı olabilir, benim iki yıldır yaşadığım gibi sakat leylek olabilir, Evimin çevresindeki çalılıklar tavşanlara sığınak görevi yapıyor. Bunu bilen köylüler avlanmaya geliyorlar. Her sabah birkaçını kovalıyorum.

Buna göre daha neler!..

[Ben fakir]

Baktığın Yerde Bulduğun


Tanyeri atarken, hani "siyah iplikle beyaz ipliğin ayırd edildiği" vakitte, bahçenizde bir beyaz nokta görürseniz eğer... arada iniş-çıkışlarla biraz ilerleyip... bir süre hareketsiz kalan...

O, bir tavşandır!.. Beyaz ponpon kuyruklu bir ada tavşanı; ürkek, sabah kahvaltısı peşinde, kendinden başka her şeyden ürkmeye hazır...

Onu ön bahçede görmeniz, akşam yemeğini vermeyi unuttuğunuzun göstergesidir. Arka bahçede, böğürtlen yığınının bittiği yerdeki açıklığa akşam yemeğini koysaydınız eğer, zavallı bu riski göze alıp ön bahçelere kadar gelmiyecekti...

Ya da sevmediği bir menü sunmuş olabilirsiniz. Örnek: Bulgur pilavını sever ama pirinçten nefret eder. Salatalık kabuğunu bayıla bayıla yediğine bakmayın, domates kabuğu yerde kalmaya mahkumdur... Meyve olarak da, kavun kabuğu in, karpuz kabuğu out yazar.

Güneş bir mızrak boyu yükseldiğinde genç bir karga sürüsü, topluca ritmik hareketlerle bir anda bahçenizdeki yeşilliği siyaha çevirebilir; siyah bir gürültü yumağı!.. Bahçenizdeki yeşili korumak için tüm yapmanız gereken, şiddetli bir el çırpmak olacaktır. Köylülerin tek kırma tüfekle kuş uçurtma çabalarında her defasında yerde bir kaç karga kaldığı için, sizin tüfek benzeri sesle el çırpmanızda sonuç yüzde yüz gibi üstün bir uçurtma başarısı ile sonuçlanacaktır. Bu eylemde gecikmeniz, bir incir ağacının üç-beş dakika içinde tüm meyvelerini kargalara ikram etmenizle sonuçlanır.

Evin arkasındaki asmanın üzümleri yenecek olgunluğa ulaştığında, çardakta bir kıkırdama sesi duyulur. Sesi salkımların çıkardığını sanmayın; kalite kontrol görevlisi saksağanın sesidir bu kıkırdama... "İki yıldır üzümleri size bıraktığım yeter, bu yıl da ben yesem iyi olur artık!.." diyerek asmanın çevresinde balık ağı ile bir koruma sistemi oluşturabilirsiniz!.. Sonuç?..

Saksağanların uzaktan öfkeyle bağırmaları ortamın gürültüsünü yükseltirken, serçeler inanılmaz bir ustalıkla ağın deliklerinden içeri sızarlar. Yani sonuçta üzüm bu yıl da size kalmayacaktır... Seneye daha küçük gözlü olan hamsi ağını denemekte yarar var!..

Karpuzlar kendilerini göstermeye başladılar artık. Harika hedefler!.. Hem yerden, hem havadan saldırı alıyorlar... Onlara da balık ağı tenteleri yaptık.

Havadan gelen saldırıları kestik diye sevinirken, ne görelim?.. Koskoca bir kaplumbağa, iki koluyla kavradığı genç irisi bir karpuza Kırkpınar usulü bir bel kündesi oyunu uygularken, bir yandan da tadına bakmakla meşgul değil mi?.. İkinci bir uygulama ile ağların eteklerini toprağa gömmenin bir yolu bulunacak çaresiz!..

Bizim Hanım Sultan'ın da üyesi olduğu bir "altın kızlar" çetesi var; neredeyse tümü Liman yöresinden ama, gündüzleri Tavşanlık Koyu'nu haraca kesiyorlar!.. Her birinin çantasından çıkan atıştırmalıklar, kumsalda ziyafet sofrasından biraz daha fazla anlamlar ifade ederken; akşam dönüşü çantalarda oluşan boş hacimler, bizim hatunun götürdüğü tatlı sivri biberler ile doluyor.

Bu nasıl bir berekettir, inanın anlamıyorum... Topu topu otuzbeş kök biber diktik, hergün iki torba dolusu biber topluyoruz.

Akşam diplerine verdiğimiz su, sabah beyaz çiçekler, ertesi sabah da çıtır çıtır tatlı sivri biberler haline dönüşüyor.

Hani, sandalyeyi atıp, sürekli izleyebilsem, biberlerin büyümelerini çıplak gözle görmek işten değil!..

Yunus Emre Divanında buldum:

İv dün gün Hakk'ı isteyen
Bilmez misin Hak kandadur
Her kandasam anda hâzır
Kanda bakarsam andadur.

(Ey bütün gün Hakkı arayan, bilmez misin Hak nerededir? Her nerede isem, orada hazır; nereye baksam oradadır.)

Şükürler olsun!

[Ben fakir]

Sizlere başımdan geçen gerçek bir olayı anlatmak istiyrum.

Yıl 1959 - 60 kışı... Askeri Lisede öğrenciyim. Derslerin sıkılığının yanında bir de disiplin olayı var ki; sapır sapır dökülüyoruz.

470 kişi başladık liseye, 319 kişi bitirdik. Ve bunların çoğu da diisiplin nedeniyle ayrıldılar.

Öğretmenlerimiz de subay. Kalite ve sertlik hepsinin ortak özellikleri.

Hele bir tarih öğretmenimiz var: Albay Sırrı Bey. Disiplin deyince aklı gidiyor. Bir defasında okulda yangın çıktı; bizim sınıf da dönem sınavındayız. Bizi yangın söndürmeye göndermedi. "Efendiler, herkesin bir görevi var. Bu dakikada da yangın görevlileri işlerini yapacak. Sizin göreviniz burada sınav vermek!"

İşte bu şartlar altında, karlı bir akşam, dışarıdan gelen bir yavru köpek sesi duydum. Gittim, en fazla bir aylık bir yavru, nereden geldiyse, okul bahçasinde, yarı donmuş bir halde ağlıyor.

Aldım, kimseye göztermeden hamama götürdüm, çamurlarından temizledim.

Akşam, hava kararmış, kantine gidersin, o zaman moda olan tüpte çikolata (diş macunu gibi) alrsın, bu arada sıcaktan gevşeyen kerata montumun içinde uyumakta.

Yemeği pas geçip koğuşa çıkarsın; durumun farkında olanlar da bayram yapıyorlar. Başım nasıl derde girecek de onlara eğlencelik çıkacak diye...

Uzatmayalım, sabahı ettik. Etüd saati de geçti, geldi ders saatleri...

İlk ders, Tarih ve Sırrı Albay'ın!..

Üstten kapaklı sıramın içine bir havlu feda ederek yaydım, karnı tok, sırtı pek veledi yatırdım. Şans eseri hemen uyumaz mı?.. Şans bu kadar olur!..

Ne yazık, ders başladıktan az sonra uyandı bizimki; bir iki debelenmeden sonra ağlamaya başlamaz mı?..

Sınıfta çıt yok, herkes donup kalmış!.. Benim dizlerimden derman çekilmiş!..

Sırrı Hoca sordu: "Efendiler, ne oluyor? Sorumlusu anlatsın!"

Çaresiz kalktım. Akşamdan bu yana olanı anlattım ve kapağı açtım.

Kerata, sen gel, bir de kucağıma tırman, boynuma sarıl, iyi mi? Ben tabii esas duruşumu bozmayorum. İki elin yanlarıma yapışık; Hoca emir verdi: "Önce rahata geç ve tut o yavruyu!"

Aman, ne oluyoruz, ne demektedir bu hoca dmeğe kalmadı; Manzara şu:

Ben, üniformalı bir askeri öğrenci, boynumda bir enik, ben onu tutmaktayım. Albay da kürsüden inmiş, bize doğru geliyor!..

Geldi, geldi, ve elini uzatıp bizim yavruyu sevmeye başladı!..

Orada söylediklerini hiç bir zaman unutamam:

"Çocuklar"dedi, Oysa herzaman "efendiler" derdi. "Siz insan yöneteceksiniz, gerektiğinde ölüme yollayacaksınız. O insanları sevmeniz şarttır. Ama, hayvan sevmeyen, insanı hiç sevemez!.."

Sonra bana döndü, "oğlum" dedi, "şimdi derhal sınıf subayınıza gideceksin. Bu yavruyu size benim verdiğimi ve taburunuza maskot tayin ettiğimi bildireceksin. Adı da Abdurrahim olacak!"

Abdurrahim, "koruyucu ve bağışlayıcı olan Allah'ın kulu" demek oluyor.

Sınıf subayımız binbaşı, Albay hocamızdan rütbece küçük olduğu için iş sorunsuz halloldu.

Kendisi yok, Allahı var; Abdurrahim de harika bir tabur maskotu oldu yani...

[Cumhur Tonba]

Sayın Ben fakir,
''Çaresiz kalktım. Akşamdan bu yana olanı anlattım ve kapağı açtım.''

Cümlenizden sonra yaşananları sanki ben yazmışım gibi tahmin ettim ve hele hayvan sevmeyen insan sevemez cümlesini bekliyordum ki geldi.
Teşekkürler.

[ilksenozturk]

sn ben fakir,

yazınızı heyecan ile okudum.
siz en iyisi hep yazın bize, durmadan yazın
bu nasıl bir anlatım kuvvetidir....

[Ben fakir]

Orijinal Mesaj Sahibi ilksenozturk

sn ben fakir,

yazınızı heyecan ile okudum.
siz en iyisi hep yazın bize, durmadan yazın
bu nasıl bir anlatım kuvvetidir....

Günaydın...

Ben kurmaca değil, yaşadıklarmı yazıyorum.

Belki ondandır.

Sevindim...

Teşekkürler.

[sevim.K]

Teşekkürler. Dimağınıza yüreğinize sağlık. Hepsi çok güzel, okunulası yazılar

[Cumhur Tonba]

Bülbülü altın kafese koymuşlar, ah vatanım demiş.

[Yeşil2]

Sevgili Gülenmelek nasıl bir yarama parmak bastınız bilemezsiniz...

Üst katımızda 5 kedi ile yaşayan bir komşum var! Hayvanlardan biri kaçtı yoksa 6 taneydiler... Kendisi halı da kullanmıyor... Tüm gece, sabaha karşı pati patinaj sesleri, miyavlamalar, birşeyleri yuvarlarken çıkarttıkları sesler ile çıldırmak üzereyim...
Bence bu hayvanlara da bana da işkence... Camdan bakıyorlar zaman zaman görüyorum... Doğru olanın doğada yaşamaları olduğunu düşüyorum ya da düşünmek zorunda bırakılıyorum!