Benim Cesur Yeni Dünya'm !!!
 

Hepinize Merhabalar;

Yer Manisa ili Demirci ilçesi... Yıl 1989 **** 90... Bir Dini Bayram Arifesi... Okullar tatil olmuş... İlkokul üçüncü sınıfa giden ve aynı mahallede oturan iki çocuk beraberce çarşıya inerler. Çünkü Bayram pazarı kurulmuştur. Arkadaşlardan birisinin babası manavdır ve pazarda tezgahı vardır. Tezgaha uğradıklarında babası çocuklara ikişer tane Yeni Dünya verir. Çocuklardan biri babasının tezgahında yardım için kalır, diğeri ise dedesinin dükkanına doğru yollanır. Dedesinin bir halıcı dükkanı vardır ve dükkanda da boy boy çiçekleri. Çocuk hediye edilen Yeni Dünya'yı hiç yıkamadan afiyetle yer ve içinden çıkan taş gibi çekirdekleri küllüğe atar. Dedesi ise çocuğa gayet sevecen bir şekilde bu çekirdeklerin ağaçların tohumu olduğunu, eğer toprağa gömerse ağaç çıkacağını söyler. Çocuk hevesle çekirdekleri saksıların dibine gömer. Aradan bir kaç ay geçer... Çocuk çekirdekleri tamamen unutmuştur. Yine dükkana gittiği bir gün dedesi ona yeni filizlenen üç beş tane dal gösterir ve bunların diktiği yeni dünya çekirdekleri olduğunu söyler. Ondan sonra çocuk heyecanla bunların bakımını üstlenir. Biraz daha boylandıklarında ki aradan altı ay geçmiştir, dedesi ile beraber fideleri başka saksılara aktarırlar. Yer değişiminden sonra sadece iki fide hayatta kalmıştır. Ve aradan yine bir altı ay daha geçer. Fideler iyice boylanmıştır. Bu arada mahallede cami inşaatı yeni bitmiş ve çevre düzenlemesi yapılmaktadır. Dedesi iyice boylanan fidanları getirip caminin hemen yakınına kendi hazırladığı toprağa diker. Çocuk bu arada ilkokulu bitirmiş ve yatılı okumak üzere Manisa'ya gitmiştir. Sadece tatillerde memleketine gelmektedir. Liseyi de Ankarada bitirir ve çalışmaya başlar. Artık memlekete senede sadece sayılı günlerde yani izinlerde gidebilmektedir. Derken zaman akar geçer yıl 2008 olur. Memleketten birisi tamda yeni dünya mevsiminde okuyan oğlunu ziyaret etmeye çocuğun görev yerine gelir ve çocuğa misafir olur. Akşam sohbet esnasında misafirin görev yerinin mahalledeki cami olduğu anlaşılır. Sohbet sohbeti açar ve misafir hiç bilmeden Caminin bahçesindeki iki tane Yeni Dünya ağacını anlatır ve ne kadar çok meyve verdiğini, mahalledeki çocukların ve cami cemaatinin mevyelerden tattığını anlatır. Çocuk heyecanla o ağaçları kendisinin diktiğini söyler ve gözleri dolar.

Ve misafire sunduğu meyve tabağındaki yeni dünya çekirdeklerini evindeki saksıya diker. Şimdi üç tane yeni dünya fidesi vardır ve çocuk çok mutludur. Onları biraz daha büyütüp ya bir okula ya da yine bir cami bahçesine dikmek istemektedir.

İşte benim hikayem dostlar...

Yaşadığınız bu güzelliği yine çok başarılı bir şekilde yazıya dökmüşsünüz. Keşke bütün çocuklara ulaşabilse.

Teşekkürler.