|
Aslında cittaslow-yavaş şehir dendiğinde nedense aklıma gelen hep böyle geleneksel yeme ve içme alışkanlıklarını sürdüren, belki de bir mahallenin toplanıp bütün bir günü sadece bazlama yapımına ayırmaları, hamuru hazırlayıp, oklava ile açmaları, ateşi yakıp da sacın üzerinde yüzlerce bazlama pişirilişini, zamanın unutulduğu, paylaşımın, el vermenin, işbirliği-imecenin ön planda tutulduğu, tamamen doğal, samimi ve mutlu bir tablonun parçası olan sahneler geliyor.
Böyle bir ortamı yaşamak mümkün olduğunda yenilen bir tek bazlamanın tadı bir ömür akıldan çıkmaz bence.
O kadar telaş ve stres içinde yaşıyoruz ki ne zamanı verimli değerlendirebiliyoruz, ne de yaptığımız işten keyif alabiliyoruz. Geleneksel yaşantının rutinini düşünmek bile insanı rahatlatıyor.
Yukarıda fotoğraflanan ekipmanları bulmak, kullanmak neyse ki hala mümkün.
|