View Single Post
Eski 20-04-2012, 11:39   #63
Güzin Çakar
Ağaç Dostu
 
Giriş Tarihi: 12-02-2011
Şehir: İstanbul
Mesajlar: 621
Bir anı da ben anlatayım, hüzünlü değil.Anılarımın çoğu kuş, kedi, köpekle ilgilidir ama bu farklı.
Bir kaç yıl önce işten gelip mutfağa adım atmamla bir şey cıyk diye dolabın altına kaçtı. Evde kızım-köpeğim de var. Onun umurunda değil. Benim gayrete getirmemle ikimiz birden bakındık , bir şey bulamadık. Herhalde bana öyle geldi diye düşündüm. Gece bir tıkırtı başladı. Bir kaç gün bu tıkırtı devam ettikçe bakıyoruz bir şey bulamıyoruz.

Bizim yaratık bir süre sonra ortama alıştı, kısmen ortaya da çıktı. Biz mutfağa girdikçe aynı yere kaçıyor ama incecik kuyruğunu bile toplamaya gerek görmüyor. Kızımızla da arası iyi. Eşimle bu böyle olmaz dedik, yakalayıp atmak lazım. Öldürmeyi düşünmediğimizden yapışkanlı bantlar, kapanlar bir yığın şey denedik,yakalayamadık, oluruna bıraktık.

Bir gün baktım köşede şirin mi şirin bir fındık faresi, biraz halsiz görünüyor. Çok kolay yakalayıp bahçeye bıraktım. Devamlı girdiği dolaba baktığımda,kocaman bir sepetteki fındıklarımın tamamının yalnız kabuklarının kaldığını gördüm. Yiyecek bitmiş,aç kalmış.

1-2 gece sonra yoğun bir su sesiyle uyandım. Musluklara baktım, hepsi kapalı. Mutfağa girmemle suya basmam bir oldu. Bakıyorum suyun nereden geldiğini bulamıyorum. Eşimi uyandırdım, beraber bulduk. Bulaşık makinasından geliyor.

Neyse, ertesi gün servis geldi. Her tarafı dişlenmiş hortumlar değiştirildi. Bizim misafir fındıklar bitince, hortumların da tadına bakmış...

Başımıza bu işleri açmasına rağmen, bir süre tıkırtılarını özlemiştik, kızım uzun bir süre dolapların altında misafirimizi aramıştı. Şimdi bile bir tıkırtı duyduğum da yüzüme kocaman bir gülücük yayılıyor...

Güzin Çakar Çevrimdışı   Alıntı Yaparak Cevapla Başa Dön