|
Sevgili Kiraz,
Güzel temennilerin için teşekkür ederim. Haklısınız toplantıda çok arkadaşımla görüştüm ama dediğiniz gibi uzun sohbet yepma imkanı olmadı. Arkadaşları da önceden fazla tanımadığım için biraz çekingen kalıyordum. Umarım Eğin'e gitmeden önce bir toplantı olur da gene beraber oluruz.
Herşey gönlünüzce olsun selamlar...
Sevgili Orhan hocam,
Bu güzel yazınız için size çok teşekkür ederim. İnanın bu sözlere nasıl cevap yazayım diye zorlandım.
Ben ilkokul beşinci sınıftayken babamı kaybettim ve ilk büyük acımı o zaman yaşadım. Sonraki hayat şartlarını şu anda bile düşünmek istemiyorum. Dokuz çocukla hayata karşı savaşan anneme yardım etmek için küçük yaşta kendi çapımda ekmek parası derdine düştüm. Evdeki süt ve yumurtaları çarşıda götürüp satar parasını getirirdim.
Bizim zamanımızda kız çocukları fazla çarşıya gitmezdi ama ben ağbeyim dağ köylerinde öğretmenlik yaptığı için kışın gelemezdi bu yüzden evin erkeği yerine geçiyordum.
Bu sayede hayatın zorluklarını ve acılarını atlayarak çok şükür bugünlere geldik. Zaten evimizide annem ve babamın anısına yaptırdık . Umarım bizim çabalarımızı hisederler.
Eğin'de iş alanı olmadığından eskiden erkekler gurbete giderlermiş ve kalan eşler arkalarından hep mani yazarlarmış. Bu yüzden ilçemiz manileriyle ünlüdür.
Manilerimle sizleri sıkmadan arada bir yazmaya çalışıyorum.
Hepimiz kalan hayatımızı engüzel şekilde mutlu ve acısız günler geçirerek yaşarız diyerek
size hürmetlerimi gönderiyorum...
|