|
özür dileyerek devam etmek istiyorum...
90 lı yıllardan sonra artık para ettı,etmedi sökelım başka bir şey ekelım gibi arayışlar ve tartışmalar hep devam ettı.
bu süreç tüm köyü ,aslında tüm yalova yı kapsıyordu...
bizlerde istıkrarlı gitmeyen elmadan bir bahçemizde azaltma yaptık
yine tam vazgeçiş yok tabi....
has bahçemizin çogu yerine şeftali ektık
elmaydı şeftalıydi armuttu derken insan ümidini hep korumak istiyor tabi..
bir dönem seftali ve armut agırlık kazandı
ama elma hep var hayatımızda
şeftalının pazarlamasını tam yapamayınca beklentimiz olmadı..
1995 yılında ben yüksekokulu kazanınca döndük dolaştık yine kendı bahcemizin
yanında dedemın bahçesinide bakıma aldık.
tonaj konusunda çok verımlı olan elma ne kadar ucuzda olsa yine bereketlı dıye konuşurduk.
yıllar geçmiş babam 55 yaşlarında...
ağaçlarımızda 35-40 yaşalarında eskı bahçeler
çınar ağacı gıbı buyuk ve gür ağaçlar budama işi üç ayda bitmiyordu..
ben okulda olsamda abimle babam yine elmanın gözüne bakıyorlar
ve o yıl.....
elma çok verıyor ama satış yok tüccar yok
elımızdekı kasalar bile yetmiyor
son çare toplanıp buzhaneye konacak
rahmetlı babam yapılı ve kiloluydu
ağaçta yüklü meyve ve babamın agırlıgıyla elma ana gövdeden kırılıyor..
koca dallla beraber babam düşüyor ve omuzu ve ıkı kolu birden kırılıyor
kendı yemegını dahı yıyemez hale gelıyor..
artık elmayı bırakıp babamın derdıne(bana söylemiyorlar)düşüyoruz
rahmetlı babam o kadar acı çekmişki elma deyınce kızmaya başlardı
bu elma beni kırdı budadı yemek bıle yıyemez hale geldım diye dert yanardı..
ve o yıldan sonra elma bizde tamamen bitti
birkaç yıl öyle bakımsız kaldı ve 2000 yılında acılarımız sevınçlerımız hastalıgımız ümidimiz kısaca hayatımız olan elmaya veda edıldı ve ağaçlar kesıldı..
banada siz sevgılı toprak dostlarına bunları yazmak düştü...
sevgıler.....
|