|
amin Allah razı olsun inşallah...çok sürükleyici anlatmışsınız keyifle okudum
Sayenızde bir vefa borcundan kurtuldum
hep söylediğim gibi biz elmayla büyüdük
elmayla okuduk
tüm köyüm,ve ailemin hayatında elma vardır.
yediğimiz içtiğimiz bereketini paylaştığımız elmanın kalbımızde yerı çok
bu başlık bana yaradı çok teşekkur ederım
hikaye çok....
1987 yılında ben orta üçteyken artık elmanın düşüşte oldugu yıllardı
herseyı elmaya bağlı olan köyümde eskı bereket azalınca karadenız insanının
kaderı dıyebılecegımız gurbet yolları göründü ailemize
o yıl rahmetli babam artık geçim yetmeyınce bizim deyımlerımıze de giren
taa FİZAN a yanı libyaya gurbete gitti.
babam,amcam ve buyuk amcamın oğlu (yeni evli bir yasında oğlu vardı)
elmanın bitmesıyle çöllerde ekmegini aramaya gittiler
biz buralarda yıne bir ümit 18 yasındakı abımle elmaya bakmaya çalısıyoruz
budama,ilaç bakım uğrasıyoruz
ailenın buyuklerı hepsı libyada tabii
her şeyı beceremıyoruz...
o dönemde nişanlı olan amcamın küçük oğluda ümidini elmaya bağlamış durumda tabi...
elmalar toplandı buzhaneye kondu...
ve o yıl belkıde son kez iyi paralara elma satıldı ve kışın ailenın buyuklerı olmadan düğün elma parasıyla yapıldı..
ve daha nice ümitler nice yaşananlar.....
|