Tuzlu su seven bitkiler, ısıtılmış gıdalara karşı yakıt tartışmasının çözümüne yardımcı olarak geçen yıl bioyakıt sürecini başlatan enerji ürünleri için önceden kullanılmayan yarım milyon mil kare arazi açabilirler.
Dünyanın sulanabilen arazileri % 50 artırılarak, tuzlu su bitkileri alternatif yakıt üretenler için masum bir biokütle kaynağı sağlayabilirler ve bu sayede gıda fiyatları konusunda endişelenen Birleşmiş Milletler makamlarının sesini alçaltmalarına sebep olabilirler.
Tuzlu suda yetişen bitkiler on yıllardır bahçeciliğin uç fikirleri olmaya devam ederken, yeni alternatif enerji talepleri Amerika’nın en saygın bilimsel basın sayfalarında bir fikir halinde yer alarak NASA bilim adamlarının dikkatini çekmekteler.
Arizona Üniversitesinde bitki biolojisti olan Robert Glenn’in çalışmalarından alıntı yaparsak, iki biolojist bu haftaki Science Dergisinde “Tarımsal ürünlerdeki talep artışının ve tuzluluk oranındaki yayılmanın bu kavramın önemini vurgulayarak yapılan tarımları değerli kılmakta olduğu” konusunu tartışmaktadır.
Glenn yaklaşık 30 yıldır küçük fakat gittikçe büyüyen bir kitleye her çeşit tuzlu su tarımının değerini, fakat bunun biokütleyi NASA’nın çağrılarına yol açan yakıta dönüştürme talebi olduğunu savunmaktadır. O’nun ekip raporunda, tuz seven ürünlerin Texas’ın beş misli büyüklüğünde yeni bir tarımsal alan üzerinde yıllık 1,5 milyar varillik etanol ürütebileceği tahmin edilmektedir.
Glenn “Tuzlu su tarımının ürün üretimi için yeni ve geniş bir arazi ve su kaynağı açacağına inanmaktayım. Belki şu anda yeterli gıdaya sahip olduğumuz için dünya sulanabilir tarımsal arazinin % 50 genişlemesine ihtiyaç duymuyor, ancak bioyakıtların karışım halinde bulunduğu şu an bu düşüncenin ürün üretiminde izlenecek yol olduğunu düşünmekteyim” demiştir.
Dünya nüfusu 1900’den beri 5 milyar artarak bu gün 6-7 milyara ulaşmıştır. Nüfus patlamasına rağmen, gıda üretimi- özellikle hayvansal gıda ve tahıl, pirinç gibi temel gıdalar- bu artışa ancak ayak uydurabilmektedir. Fakat gıda sistemi bioyakıta dönüşecek enerji ürünleri yetiştirmek için sulanabilir arazinin kullanımını artırmayı kapsayan çeşitli faktörler tarafından önemle vurgulanmaktadır.
Enerji ürünleri 2007’de gıda fiyatlarındaki hızlı yükselişe sebep olmasa bile, pek çok sosyal ve çevresel grup bioenerji ürünleri için en uygun yerin şu an kullanılamayan araziler olduğu konusunda hemfikirdir. Bu durum, gelişmekte olan ülkelerde gıda ürünleri yetiştirmek için kullanılan arazinin gelişmiş ülkelerde arabalara güç kazandırmak amacıyla enerji ürünleri yetiştirmeye dönüştürülmediğinden emin olunmasını sağlayacaktır.
Akla gelen önemli bir soru şu olmalıdır? İnsanoğlu ürün yetiştirmek için hala iyi durumda olan arazi topluluğunu tüm olarak nerede bulacaktır?
Tuzlu arazi önceden dikkat edilmeyen bir rol oynayabilir. Bu sahillerde boş arazi, iç kesimlerde tuzlu topraklar, çok tuzlu tarımsal alanlar olduğu içindir.
Çevre koruma ve diğer faktörleri göz önüne aldıktan sonra Glenn’in raporu, dünyadaki 480.000 mil karelik kullanılmayan alanın tuz seven bitkilerin (halofit) yetiştirilmesinde kullanılabileceği konusunda tahmin yürütmektedir. Glenn’in ekibi bunun yıllık 1,5 milyar varillik yakıta eş değer bir üretim olacağını hesap etmiştir. Bu ABD’nin likit petrol ihtiyacının % 35’i dir. Aslında bu tür bitkiler ozmoz vasıtasıyla bitkiye taze su sağlayan ve kendilerini kuşatan sudan daha tuzludur.
Bunlar hem gıda hem de yakıt için önemli adaylardır. Çünkü çok yüksek bioyakıt ve yağlı tohum rekoltesine sahiptirler.Scierce dergisi yazarları Salicornia bigolevii adlı bir tuz sever bitki acre (arazi ölçü birimi= 4047 m²) başına ayçiçeğinden 1.7 kez daha fazla üretim sağladığına dikkat çekmektedirler.
Glenn “Bazı halofitler dallı darılardan (switchgress) daha fazla ürün vermektedir ve bunlar halen doğru kullanılmayan arazilerde yetiştirileceklerdir.” Demiştir.
Şüphesiz, halofit biokütleyi yakıta çevirmek selülozlardan bioyakıt üretiminde ek bir maliyet indirimi sağlayacaktır. Selülozik etanol araştırması dünya çapında olağanüstü bir hızla devam etmektedir ve pek çok sanayi gözlemcisi teknolojiyi ekonomik hale getirmek amacıyla gelecek beş yılda yeterli buluşlar gerçekleştirileceğini ümit etmektedir.
Halofitler başka bir çevre problemi çözümünün bir parçası da olabilir. Büyük çiftliklerden kaynaklanan çok tuzlu atık su. Şu anda bu su sulak alanlara boşaltılmaktadır. Örneğin; Kaliforniya’da Imperial Valley yetkilileri kendi tuzlu sularını Salton Denizine dökmektedir.
Glenn “Bu, oluşacak çok büyük bir ekolojik problemdir” demiştir. 80 yıldır tarımsal akıntıları emen Salton Denizi okyanustan % 25 daha tuzludur ve önemli ekolojik problemlerle karşılaşmaktadır. Tuzlu suyu bu ıslak alanlara pompalamak yerine, çiftlikler atık ve tuzlu suyu kullanarak halofit yetiştirmekte kullanabilirler. Fresno State’de bitki bilimci Sharon Benes, San Joaquin Vadisinde bazı pilot bölgelerde bu tür bitkileri yetiştirmektedir.
Ancak, halofitler dünyanın çevre ile ilgili problemlerinden bazılarını çözmeye yardımcı olsa bile, Glenn tarımsal sistemi değiştirmenin zorlukları hakkında gerçekçidir.
Glenn; “Kültür balıkçılığında da 70’li yılların başına dönmeye başladım ve biz kültür balıkçılığının dünyayı kurtaracağına inanıyoruz. Geriye bakarsak, bu 35 yıllık bir süreçtir. Ancak, önemli balıkçılık ürünlerinin yarısından fazlası kültür balıkçılığından elde edilmektedir. Bu da düşünülenden daha uzun zaman alır. Bunun tuzlu ürün üretimiyle aynı şey olduğu kanısındayım” demiştir.
Alıntı : “Crops for a Salinized Word” Jelta Rozerna ve Timothy Flowers.
Dipnot : Salicornica bigelovii ve Salicornica Virginica Galveston, Texas’da yetişmektedir.
Birde
İZOTAR link var efendim.
Saygılarımla lütfen.