|
Benim cocuklarim da bahcede büyüdüler diyebilirim. 12 yasindaki büyük oglum önceleri uzak duruyordu, bir is istedigimde mirin kirin ederek yapiyordu. Ancak yine de toplanan otlari dökmek, malzeme tasimak gibi islerde yardimci oluyordu. Bu yil hamileligimden dolayi daha bir vicani sizliyor herhalde, yaprak toplamak, toprak tasimak, su getirmek gibi isleri yapiyor.
4 yasindaki kücük oglum ise daha iki yaslarindayken bahceye ilgi duymaya basladi. Ona rahatca kazabilecegi kücük bir yer ayirdik böylece diger bitkileri de güvenceye almis olduk. Birkac kez eline makasi alip ciceklerimi kesti tabii. Ama simdi bilinclendi. Tohum ya da cicek ektigimde sulamayi cok seviyor. Ufak tefek malzemeleri de getiriyor. Evi ilk aldigimizda bahce yokuslu oldugu icin salincak, kaydirak gibi oyuncak koyamadigimiz icin üzülmüstük. Ancak zamanla bahcede hayal güclerini kullanarak, kendilerine oyun icat etmeye basladilar. Simdi bu durumdan cok memnunuz. Sürekli yeni bir sey düsünüp, hayali oyunlar oynuyorlar. Bazen bahcivan oluyorlar, bazen oduncu oluyorlar, bazen sövalye olup kaleyi koruyorlar.
Anaokulu ögretmenligi egitiminde gördügümüz de doganin icinde olmanin cocuklara inanilmaz iyi geldigi, bircok psikolojik problemde, travma vakalarinda terapi görevi yaptigi idi. Ayrica cocuklar dogada stres atip enerji harcadiklarindan evde daha sakin oluyorlar.
|