Boş alan/dolu alan arasında bir denge olmalı diye düşünüyorum. Boş alan dediğim bakımlı bir çim, taş döşeme gibi düz zemin alanları. Bakımlı düz bir alan bitiminde yoğun bitkili alan, daha net, daha vurgulanmış oluyor. İlk fotoğrafta bu çok belirgin. Tamamı çiçek, bitki olan ve boş alan ayrılmamış bahçeler de bence dağınık gözükebilir, göz yorar. Bununla beraber, eğer bahçem çok küçük olsa ve bitki ile doldurmak istersem, o zaman yürüme alanlarına özen gösterir, vurgulardım (güzel bahçenin son fotoğrafındaki gibi).
Çiçekleri tek tek değil de grup halinde dikmek, dikerken bitki istekleri yanında boy ve renk özelliklerini dikkate almak, bir düzen getiriyor. Uyumlu renk grupları yine büyük bir grup oluşturabildiği gibi, aynı renk, farklı çiçekler de dağınıklığı önlüyor.
Çiçekler kadar, yapraklar da bütünü sağlıyor; sadece ince yapraklı farklı bitkiler bir arada olunca, arapsaçı görümü artıyor, ince yapraklılar arasına geniş yapraklılar, karışıklığı azaltıyor. (Örnek: güzel bahçedeki orta göbek ve dağınık örnek.
Dağınık örnekte, dikine giden yaprak gruplarının önüne heuchera dikilirse-Sevgili Gilan'ın yazdığı gibi- dağınık saçlar taranmış olacak
Bence en zoru da her mevsim yaşayan bir bahçe yaratmak. Bu hem zor, hem de çok zaman gerektiriyor. Bu konuda, dört senedir istediğimin yüzde onunu bile gerçekleştiremedim. Biri biterken bir başlamalı, biri alanı boşaltırken, diğeri gelişip doldurmalı. Off of, ne çok yapılacak-öğrenilecek (ya da öğrenmeye çalışılacak) şey var.