En acemi zamanlarım en itina gösterdiğim zamanlarımdı.
İlk Ispanak yetiştirdiğimde, tek tek her köküne öyle itina göstermiştim ki, hiç abartmıyorum sadece bir kökünden bir tencere yemek çıkmıştı. Bahçede iş yapmadan ağaçlar.neti açıp, Selahattin Hocamızın yazılarını okuyup, okuduklarımı anında sebzelerime uyguluyordum. Birisine yazılmış "Çok sık olmuş, seyreltmek gerek" önerisini okuyup, koşa koşa gibip seyreltiyordum. Ispanakları kıvırcık gibi tek tek kökler halinde bırakınca, çapalayıp kök boğazlarını doldurunca, sararmış alt yapraklarını toplayınca, Şubat sonlarına doğru bir kök Ispanak, abartmıyorum bir kucak dolusu olmuştu. Komşumun annesi "Bunlar kesin hormonlu, ne vermiş acaba" demiş, yemin etsem de ikna edememiştim.
Tabii, bahçe toprağının ilk senesi olmasının etkisi büyüktü.
Aynı yerde hem yaz hem kış sebze yetiştirince, ne kadar gübrelesemde yıldan yıla verimde ve kalitesinde düşüş oldu. Her sene toprak değişimi yapamayacağımızdan, bahçe küçük te olsa ikiye ayırıp, sıralı olarak bir tarafı dinlendirmek gerektiğini düşünüyorum. Ben özellikle domateste açgözlülük yapıp, tıka basa dikmiştim. İlk yıl çok ürün aldım almasına ama ikinci yıla verim yarı yarıya azalmıştı. Meğer domates yetiştirilen yerde sonraki yıl domates yetiştirilmezmiş. Bunu ilk yıl bilseydim bahçenin yarısına domates diker, sonraki yıl diğer yarısına dikerdim.