|
Bursa'da oturduğum ev birinci kattaydı. Yolun her iki tarafı ağaçlarla çevrili olduğu için öğleden sonra 15.00 sıralarında lamba yakmak zorunda kalırdım. Ev hep loş idi. Bu da insanın içine karamsarlık duyguları içinde olmasına sebep oluyor.
Şimdi bunları niye anlattığımı merak ediyorsunuzdur. Bu konu başlığıyla ne alakası vardır diye düşünüyorsunuz. Açıklayayım;
Penceremin birkaç metre ötesindeki ağaçlar evin ışığını tamamen kapatıyorlardı. Balkondan **** pencereden gökyüzünü bile göremiyordum ağaçlardan dolayı. Ancak hiçbir zaman ağaçların kesilmesi ya da böyle acımasızca budanmasını değil talep etmek, aklımdan bile geçirmedim.
İşin en iyi tarafı yazın herkes sıcaktan bunalıyorken benim ev öylesine serindi ki yazın kavurucu günlerinde bile ayağımda çorap, sırtımda yeleksiz dolaşamazdım. Hele dışardan içeri girdiğimde buzdolabına girmişim hissi harika olurdu.
O ağacın gölge yaptığı evlerde oturanlar da olumsuzlukları düşüneceklerine sahip oldukları nimetin keyfini çıkarmaya çalışsalardı o ağaçlar hala yemyeşil ve sağlıklı olurlardı.
|