|
Dün akşam okudum.Çok üzülüp etkilendiğim için yazamadım. Açtığımız kuyuyu paylaşacaktım ama hiç içimden gelmedi. Akşam kızımı uyutmak için yanına uzandım. Babamı, Annemi - sizi ve eşinizi düşündüm. Gözlerimden yaşlar süzülmeye başladı.
Nedeni de şu: Ben bebekliğimde yakalandığım hastalıktan dolayı doktorların yaşamaz dediği ve çok riskli bir iğne ile bir eczacının babama sorumlu değildir diye imza attırıp
eczanede hep birlikte sabaha kadar nöbet tuttukları ve sabahleyin hayata bir kere daha merhaba diyen biriyim.
Şimdi 36 yaşında 2 çocuk annesi ve bana hatıra kalan basit birkaç alerji haricinde çok sağlıklı biriyim.
Ne tesadüfdür ki; geçenlerde babam bize geçerken uğradım deyip kızımı severken birden gözleri doldu ve " Hayat ne tuhaf, bir zamanlar senin yaşaman için uğraşırken şimdi çocuklarını seviyorum " dedi. Üstelik yıllardır bu konuyu açmazdı.
Yüce yaratandan canı gönülden diliyorum. İnşallah siz de çocuğunuzu doya doya severek büyütürsünüz. Dilerim ki Babam gibi sizde torunlarınızı sever ve mutluluktan ağlarsınız.
Allah yardımcınız olsun, dualarımız sizinle olsun.
|