Her şey şahane, malzeme kağıdını gözümün önüne yapıştırdım, önce şerbeti hazırladım. Püf noktasını da biliyorum ya kendimden çok eminim, şahane olacak.
Hamur aynı profiterol veya ekler pastanın hamuru gibi, daha önce yapmıştım nasıl olduğunu biliyordum. Margarin suda eridi, malzemeler eklendi, hafif soğudu tek tek yumurtalar eklendi. Buraya kadar her şey tamam, şerbet te bir kenarda soğuyor. Hamur olunca krema aletine koydum ama berbat bir hamur yapış yapış, öyle kolay değil şırıngaya doldurmak. Öyle böyle başardım, yağı ayarladım, soğuk yağa aynı ustanın yaptığı gibi sıkıp sıkıp kesiyorum. (ustanın profesyonel aletleri evde ne gezer, şanti şırıngasından sıkıp, sol elimdeki bıçakla da kesip yağın içine atıyorum. ) Yağın altı önce kısık olacak demişti, aynı öyle yaptım, sonra açtım altını. "Güzel kızarıyor kızarmasına ama ordan burdan patlak veriyor, neyse şekli önemli değil tadı güzel olsun." dedim devam ettim.
Altın sarısı olunca (bildiğimiz tulumba tatlısı rengi ) soğuk şerbetin içine atıyorum, güzel sesler çıkarıyor. Aynı usta gibi bir iki çevirip hemen tabağa alıyorum. Ev ahalisi merakta, İzmir lokması yer gibi kürdanları alıyoruz (çünkü benim şırınganın en büyük ağzı bile küçücük tulumbalar yaptı) tadına bakıyoruz, sıcak sıcak, "Nefis", "Hazır tatlılar gibi glikozlu değil, içimizi yakmıyor" diyoruz. Beğeniyoruz beğenmesine ama ben denemelik yaptığımdan kötü olma ihtimaline karşın yağım ziyan olmasın diye küçücük tavada kızartıyorum. Yağın soğumasını bekle, yeniden hamuru sık, şerbete at, topu topu 5 küçücük tulumba... Hava sıcak, ocağın başı sıcak, 3. kez aynı işlemi tekrarlayınca artık bu iş dayanılmaz olmaya başlıyor. Hiç öyle satılanlar gibi dışı kalın kabuk bağlamadı, Hemen yiyince güzel ama 5 dakika bekleyince yumuşuyor.
Hamur o kadar fazla ki sabaha kadar pişirsem ancak bitecek. "Ooo ben bunla uğraşamam, tulumba senede bir kez canımız isterse alırız 3'er tane yeriz biter" kararına varıyorum.
Hamuru atmak ta olmayacak, hemen fırını ısıtıp, daha önce bir kez denediğim profetrol hamur toplarını, yağlı kağıda dizip, fırına sürüyorum. Allah'ım hamur bitmek bilmiyor, ne bereketliymiş.
Sonuç: Bir daha evde ne Tulumba ne profiterol denenmeyecek. Zaten profiterolun adresi belli, uğraşmaya ne gerek var. (Beyoğlu İnci Pastanesi)