Sn. Jezebel, yazdıklarınıza katılıyorum ama bazen de değer verdiklerimize yeteri kadar yetememek var. O zaman değer verilenler, karşınızda mutsuzken siz de mutsuz oluyorsunuz. Evde yemek yapamayıp bahçeyle ilgilendiğimiz zamanlar da oluyor ama bir yerden sonra işlere yetişememek üzüyor.
Kendi adıma söylemem gerekirse, bahçenin gelişme hızına; işim, yorucu ve merdiven dolu evin her işi (sırf bu bahçe yüzünden merdivenli eve katlanıyorum), çocuklar ve Tarçın ile yetişemiyorum. Hele bu nem ve sıcaklıkla dışarı çıkmak bir işkence.Yetişemeyip de bahçede temizleyemediğim, budayamadığım, çapalayamadığım, bağlayamadığım her köşe, her dal bana bakıyor. Ben yetişemedikçe bunlar daha da artıyor, artıyor.
Sizin de dilediğiniz gibi 25-30 saatlik bir gün olsa keşke, olmayınca nereden kısarız diye düşünüyoruz işte
