Tüm konularda herşey gelip zevk meselesine dayanıyor. Bu konuda açık fikirli olmalıyız. Ben etrafımdaki herkese, elimde olan çiçeklerden, bitkilerden ve tohumlardan dağıtıyorum. Hiç çiçeği olmayana nerdeyse zavallı gözüyle bakıyorum. Onu bitki yetiştirme konusunda bilgilendirmeye hatta bir çiçek edinmeye teşvik ediyorum. İnatla çiçek beslemem diyene de pek iyi gözle bakmadığımı itiraf edeyim. Zevk olarak yola çıkıyoruz genelde, ama bence; bitki yetiştirmek (buna akvaryum da dahil) büyük bir ihtiyaç. Benim evdeki tüm çiçeklerimi alsalar, bundan böyle bir daha çiçek yetiştirmeyeceksin deseler, kendimi akıl hastanesinde bulurdum galiba.
Sabah daha yüzümü bile yıkamadan, kar da yağsa önce balkona çıkar ve çiçeklerime günaydın derim. Onların ihitiyaçları var mı diye incelerim, ihtiyaçlarını giderdikten sonra ev içindekilere sıra gelir. Sabah rutinlerimde elimde fısfıs (bu adı sitede biri vermiş onsan kopya çektim) shefflera, benjamina ve diğer nem seven ne varsa spreyle su sıkıyorum. Artık eşim de alıştı, beni evde aramıyor. Biliyor ki balkondayım. Eve gelen tüm misafirlerimle ilk 5 dakikalık sohbetten sonra balkona çıkarıp bitkilerimle ilgili bilgi veririm, eline de bir çelik tutuştururum. Herkes alıştı beni böyle kabullendi. Zevk için saksılara diktiğimiz çiçeklere zulüm yapıyoruz dendi mi bana birşeyler oluyor. İçim daralıyor. Bakmasını bilmeyen arkadaşlara öğretmek misyonlarımdan birisi. Bakamayan olursa elindekini alıp, iyileştirip öyle geri veriyorum. Şimdi ben zalim ve duyarsız mı oluyorum?
.