Buralara arada bir bakıyoruz ya aslında önemsemediğimiz, merak etmediğimizden değil elbet. Hepimiz aslında o kadar birbirimize benziyoruz ki, belki de tanıdığımızı düşünüyoruz zaten.
Fatih kardeşim, bir yıl oluyormuş neredeyse sen kendini tanıtalı lakin bu ablan bakmamış hiç. Senin yaşında ve daha önceleri akşam sefaları ve babamın çiçekleri haricinde kendime ait çiçeğim olmamıştı hiç. Akşam sefalarına da benim baktığım söylenemezdi zaten. O kadar şımarıktılar ki sen onlara baksan da bakmasan da betondan dahi çıkabilirlerdi.
) Yine de touhumlarını her yana serper, büyümelerine katkı sağladığım için kendimle gurur duyardım o aralar. Elimde bir hortum babamın zambakları, güleri ve ağaç fidelerinin içinde yer bulmalarını sağladığım akşam sefalarını sulardım okuldan eve dönünce. Önlük çıkmadan elbette.
)
Şimdi senin gibi gençleri böyle etrafına duyarlı, doğaya meraklı oluşlarını izleyip bilince annemin neden sırılsıklam önlükle, çamura batmış çoraplarım için kızmadığını daha iyi anlıyorum sanırım. Seni tanıdığım için çok mutluyum. Umarım senin gibi gençler daha fazla olsun etrafımızda. Ve bizler sizinle hergün daha çok gurur duyalım. Menekşeler için yardımlarına da ayrıca teşekkürler. Sonunda başardığımı da ekleyeyim bu menekşe çoğaltma işini.
