[renovatio]

Kiraz ve Sığla Ağacı...

Gittiğini boş yatağı görünce daha iyi anlıyorum..
Kokun kalmış boş yatakta,
bir de saç tellerin...

Sıcaklığın yok,
bedenin yok,
sesin yok,
sen yok!

Seni;
zamanın en küçük diliminde,
sensiz en ufak anda,
özlüyorum!

Hep sen gidince söylüyorum,
biliyorum!
ama yokluğunun tarifi yok,
sen olmayınca olmuyor!
anlıyorum...

Beni düşünme,
yani olumsuz düşünme,
herşey güzel olacak merak etme!
çok daha güzel...

Bu gün hava güzeldi,güneşliydi!
Soğuktu,
soğuk esiyordu rüzgar!
Kiraz ağaçları yapraklarını iyice buruşturmuş,
üzgünce bakıyordu artık gelecek kışa...

Bu son baharların,
biraz da adı sensin!
Hem ne de yoksun ki sen?
ama en çok son baharsın sen,
en az ilk bahar kadar...

Hiç bitmeyen bir bahar gibi,
bir bahar gibi hüzünlü,
bir bahar kadar ayrılığı bol,
bir bahar kadar güzel,güneşli
nice yıllara...

Seni Kiraz Ağaçları'nın,
rüzgardaki çıplaklığını
ve zarifliğini izleyerek anımsıyorum!

Sen de beni,
Sığla Ağaçlarının,
kan kırmızı yapraklarında anımsa,
Sığla'nın sert ama hoş kokulu gövdesinde,
bul beni...