|
"“Dinle Neyden, duy, hikayet eyliyor,
Ayrılıklardan şikâyet eyliyor.
Bir garip düşmüşse yurdundan cüda,
Yurduna dönmek ister daima.
Aşka düştü, yandı hep tutuştu ney,
Aşka düştü, aşk yüzünden coştu mey.
Yardan ayrılmışa ney sırdaş olur,
Perdeler yırtar, visale yol bulur.”
İlk beyitler içinden seçilen yukarıdaki mısralarda görüldüğü üzere, kamışlıktan kesilerek, toprağından ayrılmış, üzerine delikler açıldığından, parçalanmış, üflenmekten kurumuş, yanmış, yakılmış “Ney” sembol olarak kullanılır. Yaratılış ile Tanrı’dan aldığı nefesi tasarruf eden İnsanın, asıl vatanı olan Yaratanın Mülküne dönme arzu ve iştiyakına “Ney” tercümandır. Neyin kendi sesi yoktur. Üfleyenin nefesi seda olur. Bu haliyle Mesnevi; Hz. Mevlana’nın iç yönünü aksettiren bir ayna, dinlenen “Ney” de Mevlana’nın ta kendisi veya aşk ile “hamdım, piştim, yandım” diyen İnsan ı Kamil’den başkası değildir."
"Mevlana" filmi üzerinde çalışırken, (bu konuda çok cahilimim) o zamana kadar sadece bir müzik aleti olarak bildiğim "Ney" in bambaşka yönlerini öğrendim. Meğer ne anlamlar yüklüymüş.
|