|
Sevgili Kartalpin..
Neden kaktüs beni cezbetti?Aslında hiç düşünmedim bu sorunun cevabını..Bana daha önce de çok soran oldu ama hep geçiştirdim ilginç bitkiler falan dedim.Şimdi şöyle bir durup düşününce aslında cezbetmesi için çok nedenim var.Daha doğrusu bana öğrettiği çok şey var tabi en başta da hayatı öğretti.Bunları anlatsam daha doğru olacak sanırım..
Kaktüsler çocukluğumdan bu yana bana çok uzak değiller aslında.Küçüklüğümde Uludağ'ın yamaçlarında otururduk.EE tabi öyle olunca çıkıp sokakta gezip dolaşıcak çokta arkadaşım yoktu.Bende sıkıldığımda benim odamdan çıkılan arka balkona çıkardım.Bursa manzarasına karşı otururken yanımda saksılarca çeşit çeşit kaktüsleri vardı annemin..
Herşeyimi onlarla paylaşırdım.Sıkıldığımda üzüldüğümde sevindiğimde hep o balkondaydım hep onların yanındaydım ben..
Bana kalırsa kaktüsler öyle bir çok kişinin dediği gibi sadece dikenli sevimsiz bitkiler değiller.O dikenler bana diğer insanların göremediği bir çok şeyi anlatıyor.
Belki de tam da beni anlatıyor.
Kaktüsler o kadar zarif o kadar narin canlılar ki ufak bir hırpalamada ufak bir darbede zarar görebiliyorlar.O dikenler onları bir çok şeyden koruyor.Kaktüsler en başta bana kendimi korumayı öğretti.
Üzerinde olan yaraları kapatırken bana kendimi onarmayı öğretti.
Kaktüsler o kadar zor şartlarda o kadar uzun süre;
bizim hayatımızı devam ettirebilmemiz için vazgeçilmez olan suya sahip olmadan yaşamalarıyla bana hayatın her olumsuzluğuna karşı ayakta kalmayı, yıkılmamayı öğretti..
Siz ona aylarca bakmasanız ilgilenmeseniz dahi yaşamını devam ettirebilir.Gerçek dostlarımız da böyle değil midir?
Tabi ki ufak kırgınlıklar dargınlıklar kalabilir ama o size sırtını hala dönmediyse sizin gerçek dostunuzdur.
Ben dostluğu da ondan öğrendim hayatta ki gerçek dostlarımı da öyle tanıdım..
Murat adında bir dostum var.Yaklaşık 5 yıl önce aramıza mesafeler girdi..Ortamlarımız ortak olsada zaman ayırmamız gereken ilgilenmemiz gereken farklı şeyler oldu..
Tamamen benim suçum..
Ama aylar sonra yanına gittiğimde hiç bir şey olmamış gibi aramızda ki dostluktan hiç bir şey eksilmemiş gibi haftasonu için plan yapmaya başladık..
Gerçek dostumu tanımış oldum ve biliyorum ki hayatımın sonuna kadar da o benim dostum olarak kalacak...
Bir süre önce bir çok ailede olabildiği gibi bizim ailemizde de ayrılıklar dağılmalar oldu.Annem evden ayrılıp taşındığında kaktüsleri balkonda bırakmış.Babam bakardı onlara.Ama öyle anlamaz babam kaktüsten falan.Kışın kar yağdığında balkonda bırakmış onları.Üzerleri karlarla kaplıydı ben gördüğümde..Malesef hiç biri kurtulmadı..
Bu gün Kütahya da jeoloji mühendisliği bölümünde okuyorum.Ve bu şehire taşındığımda yeni dostlar edindim .Sizlerle de onların fotoğraflarını yayınlayıp paylaştım.Devamı da gelicek tabii..
Ben kız arkadaşımla birlikte yaşıyorum ve bazı geceler o uyuduğunda bir kadeh birşeyler alıyorum, onların yanına oturup şarkı söylüyorum onlara.Konservatuar geçmişimden dolayı biraz da baba mesleği olduğundan müziğe ilgiliyim ve severimde.Aslında saksafon çalarım ama aldığım eğitimden dolayı türk sanat müziğini çok severim..İnanıyorum ki kaktüs dostlarımında hoşuna gidiyor..Bazende birlikte alize, modern talking falan dinliyoruz onlarla..Tam bir kültür karmaşası oluyor yani ama ruh halim neye yönlendiriyorsa beni dostlarımla onları dinliyoruz..
Son olarak söylemek istiyorum ki sadece kaktüslere değil canlı olan herşeye çok büyük saygı duyuyorum ve herkesin duymasını da istiyorum..
Kaktüsü severseniz dikenleri battığında acı değil yüzünüzde hafif bir tebessümle mutluluk duyarsınız...
Sevgiler.
|