[asumandilek]

Kim bilebilir ki sesimin en kısık tonuyla ne dediğimi, neden türküler söyleyip birkaç dikene ne verdiğimi... Ya da kim bilebilir ki bir dikenin bile neler verdiğini insana. Hayatın dikenlerini sevmeyen ne bilir ki huzurun ne tatlı olduğunu... Kim varabilir ki yeşil görmenin tadına gri dumanlar arasında... eğilip öpmedikçe acıtan yanını sevdiğinin, kim erebilir ki sohbetin koyu kıvamına...

Hastasın sen diyorlar bazen bu kadar da fazla... Keşke herkes bizim kadar hasta olsa. Hiç iyi olmasalar, hastalıkları birkaç yeşil tadı almaksa...

Çökecek diyorlar bu balkon sonunda...Keşke yeşilin kıymetini bildiğimiz için çökseydi... Benim yeşillerimin suçu ne olabilir, müteahhit kumu az koyduysa.

Daha neler diyorlar, diyecekler de hatta... E varsın desinler. Bırakalım bize hasta desinler... Delilik huzurumsa eğer, deliyim öyle bilsinler....