Ve işte onca zaman gitti sellukalar diye ağlanıp durmama rağmen birden bire yüzümü güldüren sellukam.
Viyole ektiğim arap yasameni ve selluka tohumlarının yerini karıştırınca ben sellukaların hepsinin öldüğünü düşünüyordum. Bir sürprizle bana kendini gösteren bu ufaklıkla bütün neşem yerine geldi tekrar. Ayrıca adeniumlarım da dördüncü yapraklarını çıkarıyorlar keyifle. Onlar keyiflendikçe ben de keyifleniyorum daha çok. Bu huzur hiçbir şeyde yok...