Benim söylemek için çırpındığım gecelerde,
Siz yoktunuz.
Ö. ASAF
İyiliği anlatan satırlarda, iyilik kendini göstermek ister mi sizce?
İyi olan, iyi olduğunu bilir mi? Tariflemek mümkün müdür?
İzafi bir tanım değil midir iyilik? Neye göre? Kime göre?
İyilik gerçekten sadece güzeli mi içerir?
İyi olan insan, iyi olduğunu bilmez. Kendisini asla iyi olarak tanımlamaz, böyle bir gereksinim bile duymaz...
O sadece kendisidir ve kendi asaletinde yaşamaktır...
Ne bir pazarlığı vardır cennet için Tanrıyla, ne bir çıkarı vardır sinsice iyi olmakla...
İyilik onda bir zaafının ya da zayıflığının kamuflajı değildir...
Riyakar değildir iyiliği...İki yüzlü olmamıştır her koşulda yapması gerekeni bilir...
Karşısındakini pasifize etmek ve sindirmek için kullanılan bir silah asla olmamıştır iyiliği, sitemkar verici değildir, ne başa kakar, ne karşılığını bekler...
Sadece özü öyledir, iyi olduğunun ayrımında bile değildir...
Merhameti ve sevecenliği kalbinde değildir sadece, dostları için geçerli değildir, ruhuna öyle bir sinmiştir ki, herkes nasiplenir...O'ndan ayrı değildir ki...
Bazen de sırf bu özü gereği iyi olduğu için en acı reçeteyi bile burnunuza dayayıverir...Bilir ki kangren olmuşsa bir uzuv, vücudu kurtarmak için o uzuv kesilir...Günü kurtarmak değildir amacı...Apansız bir doğruculukla gerçekleri yüzünüze çarpıverir...
Ve aldığı cevap "Çok kötüsün!" olur
Kırılmaz, incinmez...Vicdanında doğal olarak rahattır çünkü..vicdanını rahatlatmak için kurslara gitmez, bahaneler bulmaz..."Vicdan" kelimesi diline pelesenk değildir!
Kendisini tanımaktan mutluluk duyduğum, bu satırları bir gün okursa eğer, onu böylesine överek anlattığım için bana çok darılacak olan dostuma...
Bildiğini bildirmek için
Bilmeme'yi öğrenmelisin.
Tam kalasın diye
Ö. ASAF