|
1994 yılında Mudanya'da yazlık evimizin kat kaloriferinin bulunduğu odanın camı kırılmış içine peçeli baykuş yuva yapmış. Evi temizlemeye gittiğimizde garip bir koku vardı. Kokuyu takip ederek 5 tane yavru baykuşu bulduk. Onları atamadık.
Annem hergün isyan etse de babamın benim ve kardeşimin ısrarına yenik düşüyordu. Her gün taze kıymayla besledik yavruları. Hergün bulundukları yeri temizliyorduk. Çok garip nefes sesi çıkarıyorlardı. Zamanla bize alıştılar (biz de onlara)ve büyüdüler. Ara ara anneleri geliyordu; sanırım yiyecek getiriyordu. Uçma talimi yapmalarına tanık olduk. Uçmayı öğrendikleri zaman komşu evlerin çatılarında vakit geçirir oldular. Babam her akşam onları büyük bir hayranlıkla seyrediyordu. Sonra birgün ortadan kayboldular. Babam camı hiç tamir ettirmedi; gelirler diye. Bir sonraki sene de çok bekledik. Bir daha hiç gelmediler.
Bazen onların yaşamlarına müdahale ettiğimizi düşünsem de 5 yavrunun tümünün hayatta kalmasına katkıda bulunduğumuza inanıyorum. Biz yavruları yaşatmak adına onları evde baktık. Sonuç olarak şunu diyebilirim: Bence baykuşlar evde bakılacak hayvan değiller.
|