Evet sorunum bunlardan farkli idi.
3 ay zorunlu yolculuk yapmam gerekiyordu ve orkidelerimi Cattleyalarım hariç arkadaşlarıma misafir olarak verebiliyordum. Ancak cattleyalarımı kimselere birakmaya cesaret edemiyordum. Aslında zor değildi bakımları ama süreklilik istiyordu, sulanması ve gübrelenmesi çiçeklenmesi için önemliydi.
Ziya beyi ziyarete gittiğimde kendisine derdimi yüzümü kızartarak açtım. Hayır dememesi için dua ediyordum. Büyük sorumluluk veriyordum her ne kadar serasında binlerce aynı cins orkidesi olsada; ya ben kötü bakmışsam ve ben bıraktıktan sonra ölürse bu sorumluluğun bana ait olduğunu da dile getirdim. Yaz dönemi olduğu için seranin ayrı bir yerinde bakabileceğini söleyedi. Size mutluluğumu anlatamam. Bakımı tam yapılacaktı ve çiçeklerim yine açacaktı...
Gönüll rahatlığı ile yollara koyuldum.. 3 ay deyip 5 ay sonra çiçeklerimi almaya gidebildim
Öyle mutlulardı ki serada... çiçek zarfları oluşmuş açmaya hazırlanıyordu..
1 tanesini aldim ve eve geldim. Diğerini bir kaçgün sonra alacaktım.
2-3 gun sonra diğer Cattleyayı almaya gittigimde seranın yıkımının şimdilik ertelendiğini bu kışta kalacağını, Nezahat Gökyiğit Botanik botanik bahçesinin yeni sera kurarak orkidelerin bir kısmını aldığını öğrendim.
Gittigim gün güzel bir hava vardi. Cafer'le Ayşe'nin güzel çayı eşliginde Ziya beyle çiçek böcek sohbeti ederken laf döndü dolaştı dünyanin her yerinde guruplaşan orkide sevenler gibi bizlerinde birleşmesi gerektiğine, bu iş için burayi bir merkez yapma fikri ile gelişen konuşmalar sonunda çalışma hayatını uzaktan seyreden ben.... cattleya ve orkide sevdasi uğruna Ziya beyle beraber yeni yapılaşmaya adım attım :-)
Gelir gelmez mis gibi kokusunu içime çekmek için yağmur çamur demeden seraya girip çiçekleri görmek, bu güne kadar neden beklediğimi sorguladığım doğa içindeki hayat da, cattleya sevgisiyle beraber geldi.
İşte ağaclar.net ailesi; Cattleya sevgisi ev hanımlığını bıraktırdı. Artık zamanımın çoğunu Ziya beyin serasında geçiriyorum.
