Sn.Denizakvaryumu, teşekkür ederim.
Sebze adaları bizim için de çok hoş ve sürpriz bir deneyim oldu. Aslında bizim icat ettiğimiz bir şey değil. Biz sadece kardeş bitkiler, kadife ve fesleğenlerle zenginleştirdik belki biraz. Sürpriz olan ise, çok küçük bir alanda, birlikte dikilen uyumlu bitkilerin normalden de fazla ürün verebilmeleri oldu. Yine yükseltilmiş yastıklarda olsa bile ayrı ayrı dikildikleri taktirde çok daha fazla alan gerektireceklerdi.
Bir örnek vermek gerekirse, domatesin bir karış uzağına yine domates dikilmez. Fakat, söz gelimi patlıcan dikilebilir. Bu da küçük alanların çok verimli kullanılabileceği sonucunu doğuruyor. Buradan hareketle müthiş bir potansiyelin varlığından söz edebiliriz. Bizim 22 metrekare ile yaz boyunca kaç ailenin sebze ihtiyacı karşılandı bilseniz şaşarsınız. Herkesin iki dönüm tarlaya sahip olması kolay değil. Ama 20-30 metrekare bulacak kişi sayısı da hiç az değil.
Amerikada "
Food not lawn" diye bir kitlesel hareket başladı. Ne garip, üç yıl önce Meyvelitepe projesini tasarlayıp harekete geçtiğimizde işin buraya varacağını tahmin etmiştik. Aslında bize göre başka çıkar yol yoktu. Nitekim öyle de oluyor. Amerikalı aileler arka bahçelerinde çimlerini bozup sebze yetiştirmeye başlamışlar (Amerikada çimin ne kadar vazgeçilmez olduğunu bilen bilir
) Öyle ki, bunun için bile bir sektör doğmaya başlamış. Seminerler, eğitimler, malzeme, tohum, fide vs. Finansal kriz bu hareketi hızlandırmış Fakat gerçek sebebi, insanlar ne yediklerini bilmek istiyorlar. Yükseltilmiş yastık tekniği oldukça eski. Sebze adaları ise bu teknik üzerinde, az metrekarede zahiri olarak çok metrekare kullanabilme imkanını getirdi ki, heyecanımız bu yüzden. Nitekim dünden buyana aldığımız tepkiler bu heyecanın çok kişi tarafından paylaşıldığını gösteriyor.