[alideryacengel]

sayın gökçeada.
yazınızı okurken adımı yazmasanız benden bahsettiğinizi anlamayacaktım.bizim yaptıklarımlarımız yapılamayacak kadar gerçeküstü şeyler değilki.hepinizin (büyük ihtimalle)bizden çok daha iyi yapabileceğiniz şeyler.bizim sizden farkımız gelirimizin çok az oluşu ve bununla yaşamımızı sürdürebilmemiz için uyduruk şeylerle ihtiyacımızı karşılamaya çalışmamız.mesela çanak anteni bir tahtaya monte edip , yerinden oynamaması için ağır taşlarla sabitlememiz ya da su tesisatını kuracak gücümüz olana kadar 30 litrelik bidonlara musluklar takarak kullanım suyu ihtiyacımızı çözmemiz ve sıkılacağınızdan korktuğum için sizlere yazmaya çekindiğim daha bir sürü şey.o nedenle biz sizlerin yapabileceklerinden çok daha azını yapabilen iki garip ihtiyarız.ve varız.büyük şehirlerde kaybolan sevgiye ,dostluğa , yardımlaşmaya ve tüm insani değerlere karşı burada , yoksul bir köyün viran bir evinde kaybetmemeye çalıştığımız insani değerlerimizle "inadına" varız.
yolunuz çanakkale ile edremit arasındaysa , vakit ayırabilecekseniz ve "ne allah verdiyse"den başka bir beklentiniz yoksa , mutlaka bekleriz.
bana ilginç gelen tesadüfleri de sizlerle paylaşmak istiyorum izninizle.
birincisi: meslektaşız.ben de son 11 yıldır istanbulda geceleri taksi şöförlüğü yapıyordum.
ikincisi:siz anlattıklarımın bir yaşar kemal hikayesi gibi olduğunu yazmışsınız.k.çekmece civarında bir taksi durağında çalışıyordum.yaşar kemal bey , yani yaşar abimiz bizim duraktan taksi çağırırdı.beni de çok severdi.çünkü benim arabamda boş zamanlarımda ya da eve dönerken bindiğim otobüste okumak için her zaman bir kitap olurdu.yaşar abinin de bu kitap dikkatini çekmişti.devamlı kitap okumam nedeniyle taksi çağırdığında gelen taksinin şöförü bensem çok sevinirdi.çünkü yol boyunca sohpet ederdik ve yolda geçen zaman ikimize de uzun gelmezdi.ama inanın anlattıklarımı yaşar abinin anlattıklarından ya da yazdıklarından kopya çekmedim.