|
Bitkimiz Sütleğengiller familyasına ait.
Sütleğenler ile ilgili genel bilgiler şöyle;
Dünyamızın çeşitli bölgelerine yayılan sütleğengiller, yapı ve görünüş
olarak sukkulent ve kaktüslere çok benzerlik gösterir. Genelde çok
geniş bir alana yayılmış, kuraklığa dayanıklı ılıman iklim
bitkileridir. Kışın hemen hepsinde büyüme durur ve bitki dinlenme
dönemine girer. Doğal ortamlarında tüm yaz boyunca neredeyse hiç
yağmur yüzü görmezler bu nedenle az su isteyen bahçeler için ideal bir
bitki türüdür. Cinslerine göre vejetasyon farklılığı gösterseler
de, genelde ilk bahar ve yaz büyüme ve gelişme dönemleridir
Bitkiler, cinslerine göre otsu, bir yıllık ya da çok yıllık; sarmaşık,
bodur ağaç, çalı ya da kaktüs biçimindedir. Daha önce de belirttiğimiz
gibi kimileri kaktüs ve sükülentlere çok benzer öyle ki konunun uzman
üreticileri, meraklıları ve uzmanları dışında ayırt edilmeleri
oldukça zordur.
Otsu sütleğenler genelde küçük bir çiçek kılıfı içinde dişi ve eril
organları bulundurur. Bu çiçek kılıfları, bitkisine göre değişim
gösterir tek başına ya da gurup halinde olabilir Bitkinin türü ve
çiçeğin durumuna göre sapın ucunda ya da yaprak altında geniş ya da
piramidal biçimde sarı,( E macrocarpa), kırmızımsı (E rigida ) ve
pembe çiçeğimsi yaprakla çevrilmiştir. Çiçek tozu taşıyan böceklerin
ziyafeti olan bu renkli yapraklar, otla beslenen hayvanlar için tam
bir zehirdir.
Üretim
Tohum elde edilebilen ya da sağlayabilenler 25-30 derecede iyi bir
üretim torfuyla filizlenmeyi başarabilirler. Bunun için çok sıcak
olamama koşuluyla kalorifer üstleri de önerilebilir. Tohumlar bir
kez filizlendikten sonra sıcaklık düşürülebilir.
Çelikle üretim
Özen ve dikkat istese de daha sık uygulanan bir yöntemdir.
1-Temiz ve alkole batırılmış bir çakı ya da budama makasıyla dal
gövdeden kesilir, akan suyun altında sütlü sıvının akması sağlanır ve
temiz bir bez ya da kağıt havluyla bu kısım kurulanır. Açık yarada
oluşabilecek mantar hastalıklarını önlemek için doğal önlem olarak
bitkinin yaralı kısmına tarçın tozu ya da odun kömürü sürülür.
(Kimyasal önleyiciler de var ama meraklılarına önermiyoruz)
2-Kuru bir kağıt ya da bez üzerinde yara büzüşüp kapanıncaya değin
korunur. (en az 1hafta 10-15gün)
3- Saksıya dikilir (bak toprak cinsi), toprak yüzeyi kurudukça su
verilir aydınlık bir yerde korunur, doğrudan kızgın güneş ışınlarına
dikkat! Birkaç ay sonra filizlenme görülür . Eğer çelik tutmamışsa
kısa sürede gövde eğilir ve cansız bir görünüm alır bu durumda
başarısız çelik sökülüp atılır.
Kaynak; GÜLNAR ÖNAY
|