Kaldı ki, tarım/kültür bitkisi “zeytin” ağaçlarının oluşturduğu topluluklar, orman ekosistemlerinin işlevlerini görememektedir…
Ormanların, “ekosistem” özelliğini sürdürmesi durumunda, canlıların varlıklarını sürdürebilmesi için gerekli ekolojik koşulların korunmasına yaşamsal önemde katkılar sağladığı bilinmektedir. Toprak ve su dengesinin korunması, orman ekosistemlerinin bu katkılarının başına gelmektedir. Kuşkusuz, her türlü bitki örtüsü böylesi işlevleri az ya da çok görebilmektedir.
Ancak, orman ekosistemlerinin bu işlevi görme düzeyi çok daha yüksektir. Sözgelimi, % 8-9 eğimli bir arazide 20 cm kalınlığında bir toprak kütlesinin su erozyonuyla taşınabilmesi için;
- Pamuk tarımı yapılan alanda 21;
- Mısır tarımı yapılan alanda 50;
- Münavebeli tarım yapıldığında 67;
- Hiçbir biçimde ekilmeyen bir alanda 15 bin;
- Ormanla kaplı bir alanda 27,4 bin ve
- Sürekli olarak çayırlarla kaplı bir alanda 171,5 bin
yıl geçmesi gerekmektedir.*
Buna karşılık, bir başka araştırmanın bulgularına göre de; zeytinliğe dönüştürülmüş % 30’dan daha eğimli alanlarda toprak taşlılığı ve sularla taşınan toprak miktarı artmış; su tutma kapasitesi azalmıştır.**
---------------------------
* İlhan AKALAN-Orhan DOĞAN, “Türkiye’de Toprak Erozyonun Boyutları, Sorunları ve Çözümler”, Toprak-İnsan ve Çevre Sempozyumu, 3-4 Haziran 1991, TMMOB Ziraat Mühendisleri Odası, Ankara. S: 26.
** Renan TUNALIOĞLU, Türkiye’de Zeytin-Orman İlişkilerinin Çeşitli Açılardan İncelenmesi, Tarım ve Köyişleri Bakanlığı, İzmir, 1991; s: 25