Alıntı:
Orijinal Mesaj Sahibi almira
Merhaba Nevsuneciğim. Eşimin askerliği dolayısıyla bende 1 yıl Ankara'da kalmıştım. Orada şahit oldum kış hazırlıklarına. Malum biz Akdeniz Bölgesindeyiz. Burada her mevsim herşey taze olarak bulunuyor kar,kış kıyamet olmadığı için. Burda bizde kış hazırlığı yapıyoruz. Turşu kuruyoruz,domates-biber salçası yapıyoruz,yeşil zeytin kırıp kuruyoruz,bağ yapraklarını salamura ve petşişelere koyuyoruz,reçellerimizi hazırlıyoruz,yarma buğdaydan(döğme)sütlü-yoğurtlu tarhana yapıyoruz,nar ekşisi kaynatıyoruz,pekmez yapılıyor,peynirler kışlık hazırlanıyor,bazı sebzeler kurutuluyor(fasulye,dolmalık biber,patlıcan,nane),bazıları derin dondurucuya atılıyor. Bizim hazırlıklar kışlık yerlere göre devede kulak kalır. Ankara'da maydonoza kadar kurutuyorlar. Erişteler hazırlanıyor,patates-soğanlar çuvallarla istifleniyor,ayçiçeği(çekirdek) bile çuvallarla saklanıyor. Her arkadaş kendi yöresinin kış hazırlıklarını tariflerle anlatırsa bizde değişik bilgiler edinir,tariflerden faydalanırız.
|
Sevgili almira, Ankara'da da artık her mevsim herşey bulunuyor. Yalnız elbette sağlıklı olup olmadıkları tartışılır. Benim bu tür kış hazırlıklarım biraz da çocukluk anılarımla ilgili.
Benim küçüklüğümde ailemizin bir bölümü; anneannem, dedem, dayımlar, kuzenlerim aynı apartmanda oturuyorduk. Evin arkasında sıralanmış kömürlüklerimiz vardı, üstlerine düzgün bir beton atılmış ve adına dam dediğimiz bir alan oluşturulmuştu. 5-6 basamaklı tahta bir merdivenle dama çıkılırdı. Hatta aradaki boşlukta koştururken kafama merdivenin paslı çivisi battığı için karnımdan koca tetanoz iğneleri yemiştim
İşte, genelde çamaşır asmak için kullanılan bu alan anneannemin elinde kışlık erzak hazırlama ünitesine dönüştürülmüştü
Anneannem göçtüğü toprakların alışkanlıklarını apartmanda dahi olsa yaşatmayı becermiş bir kadındı. Tarhana kurutmak, salça yapmak, turşular ve reçelliklerin hazırlanmasında damı kullanırdı. Benim çocukluğumun büyük bölümü damın üstünde geçmiştir, tarhana ovmakta anneannemin en büyük yardımcısıydım. Şimdi de yaptıklarım sağlıklı yaşamın bir parçası olmasının yanısıra sanki aile geleneğimizin az da olsa sürdürülmesi gibi nostaljik bir duygu. Benim damım yok ama ben de güneş alan tek bir pencereden dışarı çıkarttığım bir tepsiyle işlerimi halletmeye çalışıyorum
